Robbert lost zwembelofte Dover naar Calais in
Als je meemaakt dat je kind op 1-jarige leeftijd reuma krijgt en daardoor een andere jeugd heeft dan andere kinderen dan doet je dat als ouders zeer.
Door Tom van Ooijen
Het overkwam Robbert Groeneveld, vader van twee dochters, Merle en Diede en zoon Finn. Merle bleek op 1-jarige leeftijd jeugdreuma te hebben, een vorm die het auto-immuunsysteem ontregelt “Dan volgt een traject van jaren waarin onderzoeken worden gedaan, ziekenhuizen worden bezocht, medicijnen steeds weer worden afgestemd.”
Robbert wilde iets doen dat specifiek op kinderen met jeugdreuma gericht was: “Door in een vroeg stadium bloed onderzoek te doen bij kinderen met jeugdreuma kan straks bepaald worden welk medicijn het beste zal aanslaan bij deze jonge patiëntjes. Dit voorkomt dat kinderen medicijnen gebruiken welke niet het gewenste resultaat geven. Door onderzoek van Canadese en Nederlandse wetenschappers, uitgedaagd door ReumaNederland wordt nu een basis gelegd om jeugdreuma op maat te behandelen en zo de kwaliteit van leven bij jonge patiënten verbeteren. Maar daar is geld voor nodig, veel geld. Dus besloot ik de uitdaging aan te gaan om het Kanaal over te zwemmen en zo geld op te halen voor die onderzoeken.”
‘Voor mij was het een principekwestie’
Dat was juni 2022, helaas volbracht Robbert de zwemtocht destijds niet door lichamelijke problemen. “Ik haalde wel 12.000 euro op, maar voor mij was het een principe kwestie om te doen wat ik beloofd had.”
Dat principe zette Robbert afgelopen donderdag 7 september om in daden. Om 3.00 uur Britse tijd ging hij bij Dover te water, om 11 uur en 38 minuten later 43 kilometer verderop in Calais te eindigen. “Het ging echt heel erg goed, zelfs sneller dan ik had verwacht. De golven waren iets hoger dan voorspeld, 30 centimeter, maar dat ben ik met zwemmen in het Hoekse zeewater wel gewend. Het laatste stuk had ik stroom tegen en dat betekende harder zwemmen, maar ook dat ging wonderbaarlijk goed, de twee en een half jaar training heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Natuurlijk waren er moeilijke momenten als je zo lang in het donker zwemt en het steeds kouder krijgt, zeewater slikt en door kwallen wordt gebeten. Maar de opkomende zon was mijn redding en uiteindelijk heb ik het gewoon gehaald.”
Robbert werd begeleid door een team van vier in een solobootje. Onder hen medische verzorgers en zijn zwager die voor catering zorgde. Uiteraard zijn zij ook zo trots als een pauw, net als de moeder en zussen van Robbert, die ons speciaal attendeerden op zijn prestatie.
