HVC’10 wint in miraculeuze wedstrijd
Een hard werkend HVC’10 heeft de eerste in een serie van drie lastige wedstrijden (tegen de top-drie) winnend af kunnen sluiten. Bijzonder was wel dat de match, waarin vijf keer leek te zijn gescoord, uiteindelijk een eindstand van 2 – 1 in plaats van 3 - 2 kende. Daar was men het althans na afloop broederlijk over eens.
Door Dick Vermeulen
Scheidsrechter Basant Chitan had nogal moeite het bij vlagen hoge tempo te volgen en slaagde er twee maal niet in om, ongeveer vanuit de middencirkel opererend, te constateren of de bal al dan niet over de lijn zou zijn geweest. Het leek er inderdaad alleszins op dat beide ploegen een keer werden benadeeld. Het zouden niet de enige merkwaardige beslissingen zijn van de niet echt consequent fluitende leidsman.
Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het beide teams ook aan te rekenen viel dat de uiteindelijke eindscore niet hoger was uitgevallen.
In het eerste kwartier waren er al twee dotten van kansen voor de Delftenaren.
Achtereenvolgens konden Gigi Vermeer en Rick Burgering alleen door richting de Hoekse goalie Khalid El Menkouzi. Wellicht kenden de Delftenaren de reputatie van El Menkouzi in één tegen één situaties. Oog in oog met de snel uit zijn goal gekomen doelman kwamen ze beiden niet verder dan een schot naast de voor hen verkeerde kant van de paal. Aan de andere kant van het veld kwam Rico Sterrenberg ook in een zelfde situatie, maar zijn schot ging eveneens naast.
Hierna trok HVC de wedstrijd, die meer spannend dan groots was, meer naar zich toe. HVC had echter wel het beste van het spel. Kyrill Slutskyy slalomde weer regelmatig door de vijandelijke defensie. Een schot van Slutskyy, in de korte hoek na een voorzet van Dave Kram, werd subliem door de Delftse doelman Lennart van den Hengel gekeerd. Niet veel later lukte het Dave Kram wel, uit een voorzet van Sterrenberg, knap het net te vinden: 1 – 0.
Dit bleek ook de ruststand te gaan worden, al scheelde het maar een haar of Burgering had, na een fout in de Hoekse defensie, de stand nog gelijk getrokken. Opnieuw stond El Menkhouzi in de weg.
Na de thee kwam HVC verrassend goed uit de startblokken. Een heel mooie aanval, opgezet met een lange bal van Glenn Boon die werd doorgekopt door Slutskyy, werd door Sterrenberg met een volley afgerond: 2 – 0.
Niet lang daarna brak de rommelige periode aan met onder anderen de niet toegekende doelpunten. Sneu voor de prima ingevallen Dylan Boogards, die zijn treffer dus niet zag worden gehonoreerd. Het optreden van de leidsman leidde tot steeds meer irritaties. Het gevolg was, waar in de pauze al voor werd gevreesd, een lang niet altijd terechte maar wel keurig over beide ploegen verdeelde serie gele kaarten. Het werd er niet beter op toen de opnieuw in de middencirkel staande Chitan een penalty aan Vitesse toe kende, nadat Len van Ooijen van dichtbij hard tegen de arm was geschoten. Burgering faalde niet: 2 – 1.
HVC bleef onverminderd knokken voor wat het waard was en bleef daarbij minstens zo gevaarlijk als de Delftenaren.
Een laatste verrassing bewaarde Chitan nog tot zo’n vijf minuten voor tijd, door geen rood en zelfs geen geel te trekken, toen Kram, die op weg leek naar de 3 – 1, onderuit werd gehaald. De terechte overwinning voor HVC kwam hierna niet meer in gevaar.
Piet Boon was vanzelfsprekend na afloop zowel opgelucht als tevreden met de 3 punten. Hij roemde de maximale werklust van heel zijn team en keek al uit naar de volgende twee wedstrijden in de serie tegen de top-drie.
Zaterdag a.s. reizen de blauw-zwarten naar Wassenaar om het op te nemen tegen SVC’08. Aanvang 14.30 uur.
