Het is uit mijn leven een greep

Circle Of Life (Carmen Twillie en Lebo M)

Onderweg in de trein naar een bezoek aan mijn terminaal zieke jongste oom in mijn geboortestreek Hollands Kroon gebeurde er iets wonderbaarlijks. Luisterend naar de muziek van Neil Diamond, die ik van hem in mijn kindertijd had meegekregen, werd ik in mijn geest teruggevoerd naar zijn ouderlijk huis bij de benzinepomp. De plek waar ik als jong kind veel tijd heb doorgebracht bij hem en mijn grootouders van moederskant. Daar trof ik ze ieder in de eigen stoel op de vaste plek. Alle oudooms en -tantes kwamen even voorbij en zelfs Opoe Koekoek, de oma van mijn moeder en oom met de koekoeksklok, allen daterend van eind 1800. Ik heb ze allemaal gekend. Als vanouds zag ik naast het huis de sneeuwklokjes opdoemen. Die door de herinnering daaraan voor mij voor eeuwig samenhangen met simpel jeugdig geluk. Achter in de moestuin proefde ik weer van de zelf geteelde aardbeien en keek uit op de boerderij twee huizen verderop. Waar mijn vader en ik allebei zijn geboren en getogen. Ik dacht aan hem en opa’s wedstrijdduiven. Hoe zij van overal ter wereld moeiteloos hun weg naar de duiventil wisten terug te vinden. Waarnaar mijn vader het huis van mijn moeder had vernoemd omdat het zo klein was. Tijdens deze en de daadwerkelijke fysieke reis zag ik, bij het passeren van Heiloo in een stukje bos langs het spoor, een kleine jongen met zijn hand hoog in de lucht. Hij zwaaide naar de trein. 

Met een rotvaart op weg naar de toekomst

Achter hem stond een groepje volwassenen te kijken. Dit verstilde beeld raakte me diep. Omdat het op dat moment voor mij voelde dat mijn verleden en heden elkaar tegenkwamen op weg naar de toekomst. Ik ben het kind naast de rails. In gezelschap van alle geesten uit het verleden. Ik zwaai naar mijn hedendaagse zelf in de trein. Die als oudere versie inmiddels geheel op eigen benen staat en zich vrijmaakt van alle van huis uit meegekregen conditionering en daaruit verwachte verwachtingen. En met een rotvaart op weg is naar de toekomst. Waarin ik binnenkort degene zal zijn van de eerstvolgende generatie die geruisloos zal verdwijnen. Om op gezette tijden als herinnering in de harten van dierbaren te komen ronddwalen. Net als zij die mij daarin zijn voorgegaan.