Sinterklaas bij Woonzorggroep Samen: ‘En hop! Daar ging hij, ondersteboven de zak van Piet in!’

Door: Sandra Ooms

Hoe oud je ook bent, het feest van Sinterklaas blijft een heerlijke traditie!

Mevrouw Bruin (90) kan zich herinneren dat ze sinterklaasfeest altijd bij haar oma vierde. “Mijn oma had een grote kachel en die stond middenin de woonkamer, er zat een groot gat boven waar een pijp doorheen liep. Ik was ervan overtuigd dat Sinterklaas niet zoveel moeite hoefde te doen en de pakjes gewoon naar beneden kon gooien, bij ons had hij het lekker makkelijk. Ik heb altijd voor de klas gestaan op een kleuterschool. Deze school hadden mijn ouders zelf opgericht met geld van een fancy-fair. Er was nog geen kleuterschool in Lutjewinkel, alleen een lagere school. De kleintjes moesten tot toen helemaal naar Winkel, dus het schooltje was zeer welkom. Ik heb mooie herinneringen aan mijn tijd als kleuterjuf, zeker de sinterklaasperiode was elk jaar weer genieten.” Geloofde ze in Sinterkaas? “Ik was vrij jong toen ik al doorhad dat Sinterklaas niet bestond. Maar ik zei het niet tegen mijn ouders. Ze deden zo hun best. Vooral mijn moeder. Elke winter verloor ik meermaals mijn wollen wanten. Mijn moeder kon er bijna niet tegenop breien. Voor Sinterklaas kreeg ik daarom een keer half afgemaakte wanten met de breipennen er nog in. Mijn moeder vertelde me dat Sinterklaas nog geen tijd heeft gehad om het af te maken”, ze glimlacht bij de herinnering. Wil ze nog wel op de foto? Als haar gevraagd wordt om in de lens van de fotograaf te kijken twijfelt ze. “Als hij nou een jong knap ding was wel.” De fotograaf kan er wel om lachen. Een medewerker vertelt hem dat het bij haar dementie hoort. Ook humor komt daaruit voort.

Het mooiste cadeau ooit

De heer Nierop (80) heeft ook zeer gelukkige herinneringen aan alle sinterklaasfeesten uit zijn jeugd. “Ik was altijd tevreden met alles wat ik kreeg, klein of groot. Mijn mooiste cadeau ooit was mijn eigen hond, ik was een jaar of 12 en dolgelukkig. Ik wilde al heel lang een hond van een bepaald ras, een dalmatiër. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik hem kreeg. Bij ons was het niet mogelijk om een schoen neer te zetten, anders pikten de honden ze weg bij de haard. Daarom hingen wij sokken aan de stoel.” Lachend vertelt hij dat hij al heel jong niet meer in Sinterklaas geloofde: “Iedereen uit de klas wist dat de hoofdonderwijzer Sinterklaas speelde, hij was niet echt een goed acteur en wij waren niet gek hè!”

Playbacken

Mevrouw Vermeulen (82) kijkt uit naar het sinterklaasfeest in de woonzorggroep. “Ik hou wel van die gezelligheid!” Er is echter wel één dingetje waar ze duidelijk in is: “Zingen, daar doe ik niet aan. Als Sinterklaas komt dan ga ik wel playbacken ofzo”. 

Heldere herinnering

Mevrouw Udding (88) vindt dat ze vroeger behoorlijk verwend is met Sinterklaas. “Ik had een vader en twee broers, die veel ouder waren. Eigenlijk groeide ik voor mijn gevoel op met drie vaders. En ja, ik was hun lievelingetje en kreeg altijd veel cadeaus.” Zeer helder komt er een herinnering naar boven aan een sinterklaasfeest bij haar op school vroeger. “We hadden een jongetje in de klas, hij heette Eelco, maar wij noemden hem Ykkie. Hij haalde altijd rottigheid uit. Zo plaste hij  vaak in de melkbussen die aan de weg stonden. Sinterklaas had hem een keer goed te pakken. Hij vertelde hem dat hij had gehoord over dat plassen en hop, daar ging hij, ondersteboven de zak van de piet in! Zijn benen bungelden boven de zak uit. Die had zijn lesje wel geleerd hoor!”, lacht ze, zichtbaar vermaakt door deze herinnering. “Ze namen Ykkie nog een heel stuk mee de school door hoor, pas buiten op het schoolplein vertelden ze hem dat hij niet mee naar Spanje hoefde, als hij het nooit meer zou doen.” Zelf is ze ook weleens aangesproken door Sinterklaas. “Ik duimde en zelfs de meest vieze smaakjes op mijn duim hielden mij niet tegen om toch te gaan duimen. Na een standje van Sinterklaas was ik best bang dat de pieten mij het hele jaar konden zien, dus toen ben ik direct gestopt.” Recentelijke herinneringen heeft ze ook. Aan het sinterklaasfeest met haar kinderen en dan met name die met haar schoonzoon. “We trokken altijd lootjes en ik zag zijn verlanglijstje. Daarop stonden enorme cadeaus vermeld, zoals een reis naar Californië en een BMW. Dat was natuurlijk een grapje van hem. Maar ik ging erin mee. ‘Jou ga ik wel even terugpakken’, dacht ik. Ik ben naar een reisbureau gegaan en heb daar allemaal folders gehaald over reizen naar Californië. Hiervan heb ik een mooie kijkdoos gemaakt en daarin heb ik in het klein al zijn grote wensen gestopt, zoals een BMW. Hij vond het prachtig!”

Zaterdag is het weer sinterklaasfeest in Woonzorggroep Samen, met warme chocolademelk en een hoop gezelligheid. Ze kijken er nu al naar uit. Want hoe oud je ook bent, het feest van Sinterklaas blijft een heerlijke traditie!