Psychosociale hulphond geeft Kaylee (20) uit Hoorn vertrouwen in een toekomst

Hoe slechter ik me voel, hoe stiller ik word

“Al sinds ik me kan herinneren, werd ik gepest. Het begon met buitensluiten, duwen, trekken... Toen ik groep 4 zat, kwamen er ook scheldwoorden bij en kreeg ik regelmatig ‘dikzak’ naar m’n hoofd geslingerd.” Het pesten, zestien jaar lang, heeft voor grote mentale problemen bij Kaylee gezorgd waar ze vandaag de dag nog steeds mee te kampen heeft. Om te laten zien wat pesten voor invloed op je heeft, werkt Kaylee mee aan een interview met Hoorns Nieuwsblad. “Tegen ouders wil ik zeggen: praat met je kinderen. Zeker als ze stiller worden, is dat misschien een teken dat het niet goed gaat. Zo is dat bij mij in ieder geval. Hoe slechter ik me voel, hoe stiller ik word.”

Makkelijke prooi

Het laatste jaar van de basisschool leek het pesten minder te worden en ging het ook wat beter met Kaylee. Helaas was dat van korte duur. “De school waar ik daarna naartoe ging, leek in eerste instantie voor mij een goede, veilige plek. Ik kreeg verkering met een jongen uit mijn klas. Maar al snel ging het verkeerd. Die jongen misbruikte mij en ook het pesten begon weer. Ik was een makkelijke prooi, durfde niets terug te doen. Na school stonden leerlingen mij op te wachten en maakten mijn fiets kapot. Maar ook als ik thuis was, ging het pesten via Whatsapp door. Het ergste was nog dat de docenten er helemaal niets tegen deden, die lieten het gewoon gebeuren. ‘We zullen er op letten’ was het enige wat ze zeiden wanneer ik vertelde dat ik gepest werd. Daar had ik dus helemaal niks aan.”

Zelfmoordgedachten

Op haar zestiende ging Kaylee naar een andere school in Hoorn. Ook daar ging het pesten helaas door. “Ze kenden mij al via via. De docenten daar waren nóg erger. Een klasgenoot had een varken getekend op het whiteboard, als verwijzing naar mij. Toen de leraar het zag, lachte hij gewoon mee.” Het ging steeds slechter met Kaylee, die zelfs rondliep met zelfmoordgedachten. Ze beschadigde zichzelf en was depressief. Eind 2018 kwam het zelfs zo ver dat ze daadwerkelijk een zelfmoordpoging deed. “Vlak voor mijn examens kreeg ik een dagbehandeling toegewezen. Maar na zes weken vertelden ze me daar dat ik niet meer hoefde te komen. Ik was een te complex geval, zeiden ze. Dus toen kwam ik opeens thuis te zitten. Mijn examens kon ik ook niet meer doen, daar was het te laat voor. Vervolgens heb ik vakantiewerk in de ouderenzorg gedaan, totdat de scholen weer begonnen.” Kaylee volgde een MBO-opleiding Dienstverlening & Zorg. “Daar ben ik cum laude geslaagd”, glundert ze. “Door corona volgde ik ook thuisonderwijs en dat was voor mij natuurlijk een uitkomst.”

Diagnose PTSS

Na het behalen van haar diploma ging het helaas niet beter met Kaylee. Ze zit niet meer op school en heeft ook geen werk. Kaylee heeft veel last van mentale problemen en heeft uiteindelijk de diagnose PTSS (posttraumatische stressstoornis) gekregen. De oorzaak hiervan zijn alle nare gebeurtenissen uit het verleden die Kaylee nog steeds achtervolgen en haar slecht laten voelen. Hierdoor is het voor haar moeilijk om zich met alledaagse dingen als school of werk bezig te houden. Ook in haar eentje boodschappen doen is lastig. “Ik heb echt álles geprobeerd, maar ik kom niet verder en val steeds weer terug in mijn oude patroon. Ik ben bijvoorbeeld 2,5 maand opgenomen geweest bij de Yes We Can Clinics. En hoewel die methode voor heel veel jongeren goed werkt, heeft ‘ie bij mij helaas niets gedaan. Daarnaast heb ik heel veel andere behandelingen geprobeerd, maar ik blijf last houden van depressies, nachtmerries, stemmingswisselingen en eetproblemen. Ik sta nu op een wachtlijst van anderhalf jaar voor een EMDR-therapie binnen de GGZ. Behalve dat dat dus nog heel lang gaat duren, heb ik er ook niet zoveel vertrouwen meer in. Dit is al de zoveelste behandeling. Een lichtpuntje voor mij is wel dat ik binnen acht maanden een eigen huisje heb. Dat geeft een beetje hoop.”

Hulphond

Een psychosociale hulphond zou het leven van Kaylee wat draaglijker maken en haar hoop op een toekomst geven. Zodra ze over de hulphond begint te praten, straalt Kaylee. “Een hulphond kan mij helpen mijn stemmingen aan te voelen en de steun te bieden die ik nodig heb. Daarnaast zorgt hij ervoor dat ik een goed dagritme aan kan houden, wat straks heel belangrijk is als ik mijn eigen huisje heb. Ik kom nu weinig buiten, maar dat zal met een hulphond anders zijn. Die zorgt ervoor dat ik naar buiten ga. Met een hulphond zal ik me minder angstig voelen, waardoor ik weer zelf naar de supermarkt kan gaan. Ik ben ervan overtuigd dat hij mijn maatje voor het leven wordt. En het allerbelangrijkste: hij zorgt ervoor dat ik weer een toekomst voor me zie en hopelijk weer kan genieten van het leven.” 

Crowdfunding

Naast het feit dat een psychosociale hulphond in aanschaf veel geld kost, moet de hond door Kaylee zelf opgeleid worden. Aan dat alles hangt een flink prijskaartje: in totaal zo’n twaalfduizend euro. “Dat kan ik onmogelijk zelf betalen. Daarom ben ik met een crowdfundingactie gestart. Ik zit al op de helft van het bedrag dat ik nodig heb! Ik waardeer het enorm dat mij mensen mij willen helpen.”

Wie meer wil weten over Kaylee en wat een hulphond voor haar kan betekenen, of een bijdrage willen leveren, kan de QR-code bij dit artikel scannen. Of kijk op https://www.doneeractie.nl/actie/-52053 .