Cor en Huibertje Straaijer uit Hoorn vieren zestigjarig huwelijk

De felicitatiekaart namens het Koninklijk Huis ligt op de eettafel bij Cor en Huibertje. “Blijkbaar is het toch wel heel bijzonder”, zegt Cor. En dat is het natuurlijk ook. Zestig jaar lief en leed met elkaar gedeeld, samen van alles meegemaakt en volop genietend van hun vier kinderen, tien kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen. “En er zijn er nóg twee op komst”, glundert Huibertje. Vele foto’s van hun nakomelingen sieren hun huis aan het Jupiterhof in de Grote Waal, waar ze al sinds 1967 naar volle tevredenheid wonen.

Watersnoodramp

Cor werd geboren in Haamstede, Zeeland. Hij maakte de watersnoodramp in 1953 van dichtbij mee. De gebeurtenissen staan hem nog helder voor de geest. Dertien jaar was hij. “Een boer in de omgeving liet zijn vee gewoon verzuipen. ‘Dat wordt wel geregeld met de verzekering’ riep hij. Dat konden ik en mijn vrienden niet aanzien. Met z’n drieën hebben we heel wat koeien en paarden kunnen redden. Zoiets vergeet je nooit meer.” 

Zwemmen en wandelen

Jarenlang werkte hij als automonteur bij Verkade in Zaandam. Totdat het bedrijf het wagenpark ging leasen en er geen werk meer was voor Cor. Op zijn 56e ging hij eruit met een goede regeling, zoals hij zelf zegt. Zijn vrouw Huibertje werkte ondertussen als zweminstructrice bij Zwemschool Schermer in Hoorn. Ook Cor was daar vaak te vinden. Ze konden zijn kennis goed gebruiken bij het onderhoud van de machines. En nog steeds is Cor een graag geziene gast bij Schermer, want twee keer per week trekt hij daar een paar baantjes. Aan beweging geen gebrek dus. “Zwemmen is het niet enige wat ik doe hoor. Huibertje en ik wandelen heel veel. Soms lopen we helemaal naar de Bangert en Oosterpolder, waar onze zoon woont. En regelmatig wandelen we samen naar de stad. Boodschappen halen we hier in de Grote Beer, ook altijd lopend.” De fiets wordt ook nog gebruikt, net als de auto. En hoewel met name Huibertje niet meer zo heel graag in die auto stapt, brengen ze toch zo af en toe een bezoek aan haar familie.

Woonwagen

Huibertje werd geboren in Maarn, in een woonwagen. Haar vader werkte in de wegenbouw en het gezin verhuisde steeds met hem mee naar de plekken waar hij aan het werk moest. “Ik heb in zoveel plaatsen gewoond. Van Drenthe tot Zuid-Holland en van Noord-Brabant tot Friesland. We hebben ook nog een tijd op woonarken gewoond.” 

Kaartje

Toen Huibertje een jaar of zeventien was, leerde ze Cor kennen. “Dat is ook een apart verhaal hoor”, laat ze weten. “Cor en mijn broer zaten toentertijd op dezelfde school in Ede. Mijn broer liet een keer een foto zien aan Cor van mij en mijn twee zussen.” Een van die drie meiden maakte op Cor blijkbaar direct indruk, want hij wees Huibertje aan en zei: ‘die ga ik een kaartje sturen’. En zo kreeg Huibertje op een dag een kaart van Cor, met daarop het woord ‘vrij’. “Ik vond het eigenlijk wel grappig en ik hou wel van een geintje, dus ik stuurde een kaartje terug met ‘niet’”, lacht Huibertje. “Ja, dat kan je op twee manieren opvatten hè? ‘Ik vrij niet’ of ‘ik ben niet vrij’. Later kwam Cor een keertje met mijn broer bij ons thuis. Wat ik van hem vond? Mwah, nog niet zoveel hoor. Maar ja, hij kwam steeds vaker bij ons langs en toen zijn we toch bij elkaar gekomen.” 

Sneeuw

En zo ontstond de liefde tussen Cor en Huibertje. Het gezin van Cor verhuisde ondertussen naar Blokker en Huibertje woonde bij ze in. Op 8 februari 1963 stapte het stel in het huwelijksbootje in Brakel, vlakbij Zaltbommel waar de familie van Huibertje woonde. Er lag sneeuw, het was een ijskoude dag. “Na het feest ‘s avonds konden we met onze ‘Lelijke Eend’ niet meer terug over de A2, vanwege de grote hoeveelheid sneeuw”, herinnert Huibertje zich. “Dat was dus een lange rit naar huis over de binnenwegen.” Na hun huwelijk woonden Cor en Huibertje vier jaar op de Italiaanse Zeedijk in Hoorn, waar hun twee dochters ter wereld kwamen. Na hun verhuizing naar het Jupiterhof (Huibertje was hoogzwanger) kregen ze nog twee zoons.

Ongeluk

Net als elk huwelijk kent ook dat van Huibertje en Cor hoogte- en dieptepunten. Cor glundert: “We hebben heel wat meegemaakt samen, zoals onze rondreis door Canada. Dat was geweldig. Als het zou kunnen, zou ik dat graag een keertje overdoen.” Verder kijkt hij met plezier terug aan zijn deelname aan de Dam tot Damloop en de loop in Egmond waar hij vele medailles aan overhield. Samen liepen Cor en Huibertje de Bloesemtocht in de Betuwe; ook een mooie herinnering. Met de gezondheid van het echtpaar gaat het nu goed. Negen jaar geleden ging het met Cor iets minder, toen hij vlak bij zijn huis in elkaar zakte. Zijn hart bleek het probleem te zijn. Er is een pacemaker geplaatst en sindsdien gaat het weer prima met hem. Drie jaar geleden werd prostaatkanker geconstateerd, maar na bestralingen is Cor er weer bovenop gekomen. Hij was nog aan het herstellen, toen hij vlak daarna een ongeluk kreeg. “We waren naar de stad geweest en staken het zebrapad op de Weel over”, vertelt Huibertje. “Cor liep iets achter mij en ik zag een auto op ons afkomen. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat die auto niet ging stoppen. Ik hoorde me toch een klap achter me! Lag Cor daar op het fietspad. Hij bleek op de motorkap van de auto terecht te zijn gekomen.” Cor laat zijn pols zien. “Dit is wat ik eraan over heb gehouden: een scheve pols. Hij was gebroken en die breuk is niet helemaal goed hersteld. Maar ach, het had veel erger kunnen aflopen.”

Woorden

Hét geheim van een goed huwelijk? Die hebben Cor en Huibertje niet. “Natuurlijk hebben we weleens woorden. Het is heus niet altijd rozengeur en maneschijn. Echtparen die beweren dat dat wél zo is, die liegen”, aldus Cor. Zijn vrouw vult aan: “Wanneer we ergens onenigheid over hebben, dan houden we gewoon allebei even onze mond en dan is het later weer goed. En ach, met mij krijg je sowieso niet zo snel ruzie. Ik ben niet zo moeilijk hoor.”

Brunch

Deze bijzondere mijlpaal wordt natuurlijk gevierd en wel aankomende zondag in de Witte Valk in Zwaag, waar het diamanten bruidspaar samen met hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen van een brunch gaat genieten.