Battle4Life in Hoorn: hier doen we het voor

Algemeen
Als geen ander weet Jolanda hoe belangrijk het werk van Inloophuis Pisa is. "Een fijne plek waar ik mezelf kan en mag zijn."
Als geen ander weet Jolanda hoe belangrijk het werk van Inloophuis Pisa is. "Een fijne plek waar ik mezelf kan en mag zijn." Foto: Jan Siebring Fotografie

HOORN / VENHUIZEN - Jolanda Noordermeer (55) uit Venhuizen heeft al best het een en ander meegemaakt in haar leven. Heftige gebeurtenissen die haar alleen maar sterker hebben gemaakt, dat merk je meteen wanneer je met haar praat. “Ik heb een positieve instelling, een karaktereigenschap die ik van mijn vader gekregen heb. Ik denk dat dat mijn grote kracht is, mijn hele leven lang al.” In juni 2016 krijgt Jolanda de diagnose borstkanker. De kanker is nu weg, maar ze moet dagelijks leven met de gevolgen van de behandeling. Ook nu zit Jolanda niet bij de pakken neer. Eens per maand bezoekt ze op dinsdag de lunchtafel in Inloophuis Pisa in Hoorn, waar ze - zoals ze zelf zegt - zichzelf kan en mag zijn. Op Hemelvaartsdag, donderdag 18 mei, vindt de sponsor-obstakelrun Battle4Life in Hoorn plaats. De opbrengst gaat naar Inloophuis Pisa, centrum voor leven met en na kanker. Als geen ander weet Jolanda hoe belangrijk het werk van het inloophuis is.

Bij Inloophuis Pisa kan en mag ik mezelf zijn

Jolanda voelde zich al een tijdje ‘raar’ moe. “Ik wist gewoon dat er iets niet klopte”, blikt ze terug. “Ik controleerde mijn borsten regelmatig, maar voelde niks geks. Omdat die moeheid bleef, ben ik toch maar naar de huisarts gegaan. Die stelde voor om naar het ziekenhuis te gaan voor een mammografie. En ja, er werd meteen iets in mijn borst gevonden. Er werd een biopt genomen en vijf dagen later kreeg ik de uitslag. Ik bleek hormonale borstkanker te hebben. De knobbel heb ik nooit kunnen voelen, want die zat helemaal tegen mijn ribben aan. Een lastige plek dus, maar gelukkig was een borstbesparende operatie mogelijk. Daarna heb ik uit voorzorg 25 bestralingen gehad. Elke werkdag, vijf weken lang, ging ik daarvoor naar het bestralingscentrum naast het Dijklander Ziekenhuis in Hoorn. Vaak nam ik mijn schoonmoeder, moeder of man mee. Ik wilde ze er graag bij betrekken, zodat ik niet steeds alles hoefde uit te leggen. En zelf vonden ze het ook heel fijn voor hun eigen verwerking.”

Herstel na kanker

Gelukkig bleken er verder geen uitzaaiingen te zijn. Jolanda wilde verder met haar leven, maar moest daarvoor wel eerst op kracht komen. Ze volgde daarom een revalidatietraject bij Frits van der Werff in Hoorn: herstel na kanker. Een combinatie van lichaamstraining en psychosociale begeleiding. “Dat was het steuntje in de rug dat ik toen hard nodig had. Eén keer per week kwam Wiek Luza van het naastgelegen Inloophuis Pisa langs om met ons een bepaald thema te bespreken. Zo kwam ik ook meer te weten over het inloophuis en wat ze daar allemaal doen. In die tijd ben ik bijvoorbeeld een paar keer langs geweest voor een massage.” 

Pijn

Natuurlijk kreeg Jolanda na de bestralingen veel steun van mensen in haar omgeving, maar toch voelde ze zich eenzaam. “Toen ik de diagnose kreeg, was ik samen met allerlei zorgverleners in de trein gestapt. Ze reisden met me mee en na die reis stapte ik in m’n eentje uit. Helemaal alleen stond ik op het perron. Ik voelde me in de steek gelaten door het ziekenhuis. Door de bestraling had ik namelijk veel pijn, in mijn rechter thorax. Een snijdend gevoel dat me elke dag plaagde en waar ik doodmoe van werd. Bij elke controle in het ziekenhuis gaf ik het door, maar ik kreeg geen gehoor. Het hoorde erbij, ik moest er maar mee leren leven. Ik reed altijd graag op mijn motor, maar die heb ik moeten verkopen. Bepaalde bewegingen zijn pijnlijk, waardoor ik bijvoorbeeld geen ramen kan lappen.” Na twee jaar doormodderen, vond Jolanda op de website van Borstkankervereniging Nederland iets over hyperbare zuurstoftherapie. “Ik besprak het met mijn huisarts, werd verwezen naar het AMC en bleek ervoor in aanmerking te komen. Acht weken lang ging ik elke dag met een taxi naar Amsterdam voor een behandeling. Helaas heeft de behandeling bij mij helemaal niets gedaan. Ik heb nog steeds elke dag pijn. Daarom loop ik nu bij de pijnpoli waar ik geholpen wordt door een geweldige arts. Toen zij mij vertelde dat ze mij kon helpen, schoot ik vol. Eindelijk iemand die mij begreep! Sindsdien krijg ik elke drie maanden een zenuwblokkade, waardoor de pijn minder wordt. Het is niet niks, maar dan voel ik me weer eventjes goed; minder pijn en ik slaap beter.” Door haar positieve instelling kijkt Jolanda vooral naar wat ze allemaal nog wél kan. “Natuurlijk heb ik ook weleens een rotdag en ben ik even níet zo positief. Maar over het algemeen probeer ik er echt nog wel wat van te maken. Ik ben gek op koken en mijn man op cabrio’s. En daar geniet ik nu ook van.”

Long Covid

In januari 2021 belandde Jolanda wéér in het ziekenhuis, maar dit keer op de IC. “Ik had corona, met heftige klachten dus. En het is niet te geloven, maar mijn man belandde ook met corona in het ziekenhuis. We lagen naast elkaar.” Ze vertelt het lachend, maar het was natuurlijk een ellendige situatie. “Dat was het zeker. Ik ben er weer bovenop gekomen, maar de corona heeft voor schade aan mijn longen gezorgd en ik heb longemfyseem. Long Covid dus. Ik werkte veertig uur per week, maar dat gaat niet meer. Ik ben honderd procent afgekeurd.”

Lunchtafel

Na de coronaperiode had Jolanda een grote behoefte aan een plek waar ze helemaal zichzelf mag zijn. “Omdat ik eerder al kennis had gemaakt met Inloophuis Pisa, ben ik daar gaan informeren. En zo kwam ik uit bij de lunchtafel, echt iets voor mij. Elke maand komen we samen van 13.00 tot 15.00 uur. Eerst gezellig samen lunchen en daarna komt vaak de ‘kletspot’ op tafel. Er wordt dan heel wat afgelachen. We praten lang niet altijd over kanker, er komen ook veel andere onderwerpen voorbij. En soms gaat het wél over kanker, waarbij we ook weleens een traan laten. Dat hoort er allemaal bij. Voor mij is het in ieder geval een fijne plek waar steeds weer graag naartoe ga. Ook ga ik naar Pisa voor een ontspannende metamorfosemassage. Dan kom ik helemaal tot rust. En het maakt mij nóg sterker dan ik al ben.”

Sponsor-obstakelrun Battle4Life

Deelnemers van de Battle4Life betalen inschrijfgeld én kunnen zich laten sponsoren. Alle inkomsten komen rechtstreeks bij Pisa terecht. Er zijn verschillende runs in het Julianapark en bij Marina Kaap Hoorn / Oranje Buiten waar mensen zich voor kunnen inschrijven. De Berend Botje Kids Run bijvoorbeeld, speciaal voor kinderen tussen de acht en twaalf jaar. Kids die het leuk vinden om te klauteren, te springen en te klimmen en niet bang zijn om een klein beetje nat te worden, moeten zéker meedoen. Als echte stoere bikkels lopen ze onder begeleiding van sportcoaches een parcours van drie kilometer. Verder is er ook de Heddes Family Run van ongeveer zes kilometer, speciaal voor gezinnen. Ten slotte kun je je natuurlijk ook individueel inschrijven voor de run (op een afstand naar keuze: 6, 12 of 18 km) of ook leuk: vorm gezellig samen met vrienden een team of met collega’s een bedrijventeam! Lees alle informatie op de website van de Battle4Life. 

Lijkt het je leuk om mee te doen? Aanmelden voor de Battle4Life kan via de website: www.battle4life.nl . Tot 4 april geldt een Early Bird-prijs, daarna wordt het inschrijfgeld iets verhoogd. Voor alle deelnemers geldt: probeer zoveel mogelijk sponsors te vinden, zodat ook dit jaar weer een mooi bedrag aan Pisa gedoneerd kan worden!