Ingezonden brief: Statiegeldfrustraties
Ingezonden door Harry van Santen de Hoog
Mijn vrouw en ik zijn fervente afvalscheiders. Al jaren scheiden we het afval braaf in GTF, glas en blikjes, plastic, papier en restafval. Geen probleem. Allemaal afvalbakken met een ander kleurtje. We doen het voor de generatie na ons. Voor onze kinderen en kleinkinderen. De planeet moet tenslotte blijven bestaan en als het effe kan ook een beetje schoner worden.
Echter, sinds enige maanden is het afval scheiden echt een probleem geworden. Nu er op bijna alle plastic flesjes en blikjes statiegeld zit, schiet het probleem zijn doel voorbij.
Toch hebben wij er nog een afvalbak bij gekocht, want naast weggooi plastic hebben we nu ook een bak voor statiegeld plastic flesjes en statiegeld blikjes. En zo groeide in korte tijd de berg flesjes en blikjes met statiegeld gestaag en was de bak al snel helemaal vol. Het was dus tijd deze berg af te voeren. Aangezien de zwarte bak met blauwe deksel te groot is om in de auto mee te nemen, hebben wij de inhoud van de bak overgegooid in plastic tassen en zijn op weg naar de supermarkt gegaan. Alles voor de planeet. Nu moet ik zeggen dat wij in meerdere supermarkten shoppen en veel huismerken kopen maar ik had begrepen dat alle supermarkten de blikjes en plastic flesjes zouden innemen want het nobele uitgangspunt is dat plastic en blikjes niet in de natuur terecht moeten komen en dat vinden ook alle supermarktketens. Niet dus!
Op een dinsdagmorgen togen we dus met een boodschappenkar vol plastic en blik naar het eerste innamepunt, de automaat in de Lidl. Hoopvol stopten we flesje 1 en 2 in de opening en zonder probleem kwamen deze door de keuring. Kassa! Dertig eurocent verdiend. Helaas flesje 3 had een deukje en onder luid getoeter verscheen de boodschap dat het flesje niet wordt ingenomen. Dopje open en er lucht ingeblazen en opnieuw in de inneemgleuf gestopt. Weer afgekeurd dus dan maar terug in de kar. Het volgende was een blikje. Helaas, dit blikje valt niet onder de statiegeldregeling, dus ook terug in de kar. En ja, het staat in heel kleine lettertjes ergens op het blikje verstopt maar ik had mijn leesbril niet bij me. Nog een blikje geprobeerd en verdomd. En opnieuw konden we vijftien eurocent bijschrijven op onze rekening. Afijn, na ongeveer acht minuten en een oplopend aantal boze klanten in de rij achter ons, hadden wij toch mooi acht euro en dertig cent verdiend, hoewel verdiend? We hebben er voor betaald. Helaas hadden we nog wel een halve kar met afgekeurde flesjes en blikjes. Om een aankomende ruzie te voorkomen, hebben we toen maar snel op de knop voor uitbetalen gedrukt. Vriendelijk glimlachend naar de wachtenden achter ons zijn we richting de kassa gegaan om daar onze statiegeldbonus te innen. Daarna zijn we voor de deur van de Lidl alle overgebleven flesjes en blikjes gaan bekijken en ja hoor, er zaten flesjes en blikjes van andere supermarkten bij. Tijd om dus naar de Grootgrutter Albert Heijn te gaan. En ja hoor, daar konden wij ook nog eens vier euro en vijfenzestig cent binnen harken. Vervolgens op weg naar de DekaMarkt een paar kilometer verderop. Nog eens twee euro en 85 cent opgehaald. Uiteindelijk bleven we zitten met een zak vol afgekeurde flesjes en blikjes.
Zijn er problemen? Ja dus! Een flesje of een blikje met een deukje wordt niet geaccepteerd door de automaat. Een origineel 25 cl Coca Colaflesje van de Action wordt niet geaccepteerd door de supermarkten. De doorzichtige waterflesjes met blauwe opdruk zijn zo dun dat deze bijna altijd indeuken op weg naar de winkel en worden dus niet ‘ingeslikt’ door de automaat. Helaas!
Mijn conclusie is: supermarkten hebben schijt aan het milieu. De blikjes en plastic flesjes die niet in het statiegeldcircuit terugkomen, betekenen pure winst voor de supermarkt. Het systeem schiet zijn doel dus volledig voorbij. Alle gedeukte flesjes en blikjes hebben we vervolgens in de plastic bak gegooid. Verlies voor ons als consument maar winst voor de supermarkten. Maar ja, die hadden het toch al zo slecht. Over de autokilometers die we gereden hebben, gaan we het maar niet hebben, hoewel die het milieu natuurlijk ook belasten. En zou de groep die nooit aan afval scheiden heeft gedaan nu opeens wél mee gaan doen? Kom nou toch!
En dan ten slotte: wij hebben inmiddels zes afvalbakken in onze achtertuin staan. Toevallig hebben we een redelijk grote tuin. Voor mensen met een kleine tuin blijft er weinig ruimte over om te zonnen. Nou is dat toch niet goed voor de mens dus die kunnen lekker in de tuin zitten in de schaduw van de afvalbakken en dat is dan weer heel goed voor de volksgezondheid!
