‘Moeder Aarde wordt ziek’
LANDSMEER – Als Gemma Takes haar dochtertje Jez (2½) naar de kinderopvang brengt of boodschappen doet in het winkelcentrum, plukt ze onderweg met een grijper zwerfafval van de straat en uit struiken. Het levert standaard een royaal gevulde vuilniszak op. Het heeft veel weg van water naar de zee dragen, want de volgende dag ligt er evengoed weer veel troep, maar ze gaat er met een onverminderd enthousiasme mee door. Sterker nog: haar dochter en buurtkinderen doen vrolijk met haar mee. Vooral daar is het haar om te doen. Gemma wil bij kinderen, de nieuwe generatie, bewustwording op gang brengen om de wereld schoon te houden. Dat is hard nodig. “Vaak zeg ik tegen ze: ‘Moeder Aarde wordt ziek’.”
Door Marcel van Stigt
In Landsmeer is iets bijzonders aan de hand. Een deel van de inwoners gooit plompverloren blikjes, papier en andere vormen van afval op straat, een ander deel ruimt het allemaal netjes op. Zo trekt een groep vrijwilligers onder de naam Landsmeer Schoon met grote regelmaat door het centrum van het dorp om afval en peuken op te rapen en te verzamelen. De lokale tak van de landelijke organisatie HelemaalGroen heeft zich daarbij gevoegd. Ze werken samen.
Maar er zijn meer inwoners die niet met de armen over elkaar toekijken hoe het zwerfafval zich in hun woonomgeving ophoopt. Rob de Ruijter bijvoorbeeld, vorige week ten tonele gevoerd in het Kompas. In zijn woonwijk Luijendijk-Zuid raapt hij samen met zijn vrouw en zijn dochter Elim vuil van de straat.
Elders in Landsmeer doet Gemma Takes hetzelfde. Ze is daartoe een paar jaar geleden geïnspireerd geraakt. “Ik heb meegedaan aan een actie van de gemeente waarbij je een grijper te leen kreeg om zwerfafval op te rapen. Die grijper gaf je daarna weer door. Toen dacht ik: ik wil ook zo’n stok. Ik had wel eens een klusjesman met zo’n grijper bij het winkelcentrum zien lopen en heb hem benaderd. Hij vertelde dat hij het verslavend vond om zwerfafval op te ruimen. Ik wilde dat ook. In mijn eentje kan ik niet veel doen in de wereld, maar dit kan ik wel. En als iedereen dit doet, wordt de wereld een stuk schoner.”
Een overbodige luxe is het volgens Gemma niet om met grijper en vuilniszak op pad te gaan. Zeker als je er oog voor hebt, valt op hoeveel troep er op straat en in struiken rondslingert. Windvlagen verspreiden piepschuim en plastic voorwerpen richting stoepranden, vogels scheuren verpakkingen, op zoek naar etensresten, open en maken het nog erger en als weggegooide voorwerpen te lang blijven liggen, kunnen ze zomaar met de aarde integreren.
Reden genoeg voor Gemma om er dagelijks op uit te trekken. Onbegonnen werk, dat wel, want de volgende dag ligt er net zo veel troep, maar het heeft voor haar zeker zin. En ze heeft er haar missie van gemaakt kinderen hierbij te betrekken. Dochter Jez doet, met het puntje van haar tong tussen de tanden, haar best en hetzelfde geldt voor buurtkinderen Dave (9) en Sèra (7).
“Het lijkt me heel goed om kinderen er bewust van te maken dat we de wereld schoon moeten houden. Zij zijn immers de nieuwe generatie. Kinderen die op een BSO zitten gaan vaak naar buiten. Waarom dan niet een keer met zijn allen opruimen? Zelf gaan we onder andere naar de speeltuin om snoeppapiertjes op te rapen. Kinderen vinden het leuk om te doen; ze lopen ook vaak mee met de vuilniswagen. Het is goed voor hun bewustwording. Zeker als ik er uitleg bij geef. Vaak zeg ik: ‘Moeder Aarde wordt ziek’. Dat werkt heel goed.”
