Column Marcel van Stigt: Spannende zomeravond
Het was een hete dag geweest en mijn vriendin en ik zochten ’s avonds verkoeling op het strand van Schoorl, onze favoriete plek. Ruim een uur dobberden we in het zeewater rond. Maar toen de zon langzaam oranje kleurde werd het toch wat fris. We besloten eruit te gaan. Afdrogen, omkleden, terug naar huis.
Er waren nog veel badgasten om ons heen. En dus kwam ik met een dilemma te zitten: hoe moest ik mijn natte zwembroek verwisselen voor een droge onderbroek zonder mijn edele delen prijs te geven? Ik ben daar wat zeikerig in, het is niet anders. Maar een dergelijke wisseltruc vergt enige mate van handigheid. En die mis ik.
Terwijl ik, staand en met de handen in de zij, mijn hersenen pijnigde over hoe ik dit in hemelsnaam voor elkaar moest zien te krijgen, ging mijn vriendin alvast aan de slag. In rap tempo, heel soepel en zonder overbodige bewegingen was ze omgekleed. Een knappe prestatie, bijna jaloersmakend.
Maar nu ik nog.
“Zeg”, riep mijn vriendin, terwijl ze haar natte badpak in een handdoek wikkelde, “gaat het nog gebeuren of blijf je de hele avond zo staan?”
Ik stond nog steeds in dezelfde positie en het begon nu toch wel èrg fris te worden. Het werd nu echt hoog tijd om tot actie over te gaan.
Ik besloot erbij te gaan zitten. Naast mijn vriendin op een badhanddoek. Mijn linkerflank was daarmee in ieder geval afgedekt. Pal naast mijn rechterheup zette ik mijn tas in het zand, dus ook dat was geregeld. Op het moment dat er niet zo veel publiek rondliep vouwde ik een kleinere handdoek vanaf de achterkant om mijn bekken, stroopte mijn zwembroek vanaf dezelfde kant een stukje af en begon me snel af te drogen. Zo werkte ik steeds meer naar voren toe.
Het verliep voorspoedig. Maar toen moest mijn zwembroek nog uit. Ik wurmde me eruit, droogde het kruiswerk haastig af en griste mijn onderbroek naar me toe.
Door mijn geschutter had ik niet op mijn omgeving gelet. Dat had ik beter wel kunnen doen.
Op slechts twintig meter afstand naderden acht tienermeisjes. Ze hadden geen oog voor ons, maar dat kon nooit meer lang meer duren. Snel wilde ik mijn onderbroek aantrekken, maar ik verloor kostbare seconden. Mijn rechterhiel bleef haken.
Het ergste moest nog komen. Mijn dijen waren nog vochtig en daardoor rolde mijn onderbroek op, in plaats van dat hij op zijn plek kwam te zitten. Ik was geklopt. Ik liet me plat op mijn rug vallen, tilde mijn bekken op en begon wild aan mijn onderbroek te trekken. Die rolde nu helemaal op en kwam als een dik koord om mijn dijen te liggen.
De meisjes liepen bijna langs. In één beweging draaide ik me op mijn buik, trok mijn onderbroek wanhopig in één ruk omhoog, waardoor die bijna geheel in mijn bilnaad verdween, en hield mijn adem in.
Het verwachte gegiechel bleef uit. Wel hoorde ik iets in de trant van: “O my god! What the fuck heeft díe aan! Een string! Getver!”
Maar toen waren ze gelukkig alweer voorbij.
