Mandy Elfferich stopt als wethouder, maar sluit terugkeer in de toekomst niet uit

Door Marcel van Stigt

Bij een afscheid hoort een terugblik. Mandy Elfferich beschouwt de afgelopen vier jaren als een periode waarin pijnlijke keuzes moesten worden gemaakt. Keuzes ingegeven door de financieel weinig rooskleurige situatie waarin de gemeente Landsmeer was beland, maar ook door een even onbekend als hardnekkig virus dat om de hoek kwam kijken. 

Het was ook weer niet alleen maar kommer en kwel. Er is ook veel positiefs tot stand gebracht. Mandy doelt bijvoorbeeld op het Cultureel Platform dat is opgericht om het culturele leven binnen de gemeente te stimuleren. Als eerste wapenfeit is de Cultuurprijs van Landsmeer in het leven geroepen. Jan Holvast is de eerste in de rij die de prijs in ontvangst mocht nemen.

Daarnaast noemt Mandy de verbouwing van De Keern, de komst van Resto Van Harte en de opening van het Respijthuis. Zomaar wat concrete resultaten waar ze trots op is.

Weerstand inwoners

Soms werd ze direct geconfronteerd met weerstand van inwoners, waarbij ze als een bootje in een woeste branding zo behendig mogelijk moest zien te laveren tussen allerlei belangen en emoties, met als doel om toch iedereen voor negentig procent een goed gevoel te geven. Zoals bij een voetbalkooi die vanwege overlast weg moest. “De emoties liepen hoog op”, vertelt ze. “Met de burgemeester heb ik toen besloten de voetbalkooi vooralsnog te laten staan totdat er een andere geschikte plek is gevonden. Ik had er graag nog met de bewoners naar willen kijken.”

Het is een van de redenen dat Mandy haar afscheid morgen met gemengde gevoelens gaat beleven. Ze had nog best willen doorgaan, nog wat zaken willen voortzetten. Het gaat er niet van komen. Maar spijt van haar beslissing om haar ontslag aan te bieden heeft ze niet, hoe graag ze het ambt van wethouder ook uitvoerde.

Tijdens de afgelopen formatie, na de overtuigende verkiezingswinst van Lokaal Landsmeer, begon er van alles bij haar te wringen. “De formatie kabbelde maar voort en er was niks transparant”, blikt ze terug. “En toen ging het er tijdens de raadsvergadering op 21 april hard aan toe. Ik was zowel raadslid als wethouder en kon niet reageren. Ik moest besluiten uitvoeren waar ik niet achter stond, zat in een spagaat. Daarom ben ik gestopt als wethouder.”

Politieke hart

Het was haar politieke hart dat haar ooit heeft ingefluisterd om zich namens het gemeentebestuur voor Landsmeer in te zetten. Net als haar vader Arnold, voormalige fractievoorzitter en raadslid namens D66. Ze zette daarvoor haar baan in de advocatuur – ze was daarnaast ook al twaalf jaar curator in faillissementen – opzij. 

“Ik ben in de politiek gerold, werd gevraagd als wethouder en het leek me een eervolle functie. Mijn portefeuille was het sociaal domein. Maar je kunt mij alles geven, behalve misschien financiën. Het was wel even wennen. Eerst zat ik anoniem bij een advocatenkantoor in Flevoland, maar dat kon nu niet. Ik breng mijn kinderen naar school en haal hier mijn boodschappen. Maar ik ben graag aanspreekbaar. En zo weet ik ook wat hier in het dorp leeft. Ik ben er dan ook geen voorstander van dat een wethouder van buitenaf wordt aangetrokken. Ik wist niet waaraan ik begon. Maar het was voor mij een droom om me voor mijn eigen leefomgeving in te zetten.”

Die droom is nu beëindigd, al blijft Mandy wel raadslid. “Ik ben nu op zoek naar een baan en richt me op de rechterlijke macht. Ik zou graag rechter willen worden. Maar wethouder is een mooie baan. Misschien word ik het ooit weer, je weet het maar nooit in de politiek.”