Indrukwekkende benefietvoorstelling voor Oekraïne

Chrit Wilshaus

Als gastvrouw trad Marja van Katendrecht, het alter ego van Art-Jan de Vries, op. Luchtig als het kon, daarbij het publiek niet sparend, en serieus als het moest, sprak zij de programmaonderdelen aan elkaar. De voorstelling begon met een optreden door de Oeral Kozakken en het Slavisch ensemble Raduzhnaya, die het volkslied van Corine ter gehore brachten. Verder waren er voor de pauze-optredens van kinderkoor Wonderwijs die een aantal nummers zong, liet voornoemd ensemble weer van zich horen en trad Ding a dong op. Het optreden van deze jongeren, die een aantal songfestivalliedjes vertolkten, werd zeer gewaardeerd. Bij de benefietvoorstelling werd ook een loterij gehouden. In de pauze van de voorstelling maakte Marja in de foyer samen met vrijwilligers van de loterij winnaars bekend. Na de pauze, die gezellig uitliep, traden met uitzondering van het kinderkoor alle artiesten nogmaals voor het voetlicht en kon iedereen bijvoorbeeld opnieuw genieten van de Oeral Kozakken. Die sloten de avond trouwens op indrukwekkende wijze af met het zingen van een zegenwens. Alle artiesten traden trouwens belangeloos op. Verder maakte Lely de avond mogelijk. Vermeldenswaard is verder nog dat na de pauze Natalya de Ruiter, die zelf Oekraïense wortels heeft maar al twintig jaar in Nederland woont, spontaan het een en ander vertaalde voor de Oekraïense toeschouwers in de zaal. Dat werd zeker gewaardeerd.

Ook was er een optreden van kinderkoor Wonderwijs.

Meisje uit Tsjechië

Aan het begin van de benefietvoorstelling sprak burgemeester Edo Haan de Oekraïense bezoekers in het Engels toe en zei hij onder andere vooral te hopen dat ze zich veilig voelen in Maassluis. “Ik ben dan ook geweldig blij en trots dat deze zaal in no-time zo goed als uitverkocht was en weet zeker dat we een hele goede avond zullen krijgen.” De dag dat Rusland Oekraïne binnenviel, op 24 februari dit jaar, deed Haan denken aan diezelfde datum maar dan in 1968, toen hij op de middelbare school zat en ineens in zijn klas een meisje uit Tsjechië kwam, die had moeten vluchten, nadat de Russen Praag waren binnengevallen. “Datzelfde was al vlak voor mijn geboorte in 1956 gebeurd in Hongarije. Daarna ging het de goede kant op, dachten we: de muur viel in 1989, we hadden ontspanning met landen in het Oostblok en gingen in de jaren 90 stedenbanden aan met landen in voormalig Oost-Europa. Waaronder Beregszász, een stad in Oekraïne. Ik zou daar ook naartoe gaan, zoals ik ook naar de andere twee steden ben geweest, maar door corona kwam het er nog niet van. Wel was er steeds contact met Stichting AK. Dat is de afkorting van Actie Kerstgroet die al jarenlang via de kerk contact onderhoudt met onze Oekraïense zusterstad, die ongeveer 20.000 inwoners telt. Bram en Els Vreugdenhil van Stichting AK, zijn er net weer geweest en hebben daar spullen gebracht.”

Echte oorlog

Af en toe heb ik contact met de burgemeester van Beregszász, die ons vroeg om beddengoed voor de vluchtelingen afkomstig van elders in Oekraïne die zij daar opvangen. Vooral natuurlijk uit het oostelijk gedeelte. Ik denk dat de meesten van ons altijd in vrede hebben geleefd. Hoe kan het dan dat dit ons nu overkomt? Sinds 24 februari jongstleden zijn we niet terug naar de koude maar naar een echte oorlog, op iets meer dan twee uur vliegen van Nederland. Dat zet de klok heel erg terug.”

Zeven uur

“Momenteel zijn er in Nederland zo’n 40.000 vluchtelingen uit Oekraïne”, ging burgemeester Haan verder. “En ik denk dat het er wel meer zullen worden. Gelukkig tonen wij ons een hele warme stad; in no-time hebben heel veel mensen mogelijk gemaakt dat ruim 90 Oekraïners tijdelijk in de Vliet kunnen wonen. Heel veel handen hebben ons geholpen om IKEA-bedden in elkaar te zetten. Normaal doe je daar twee uur over, sommigen deden er zeven uur over maar dat maakt allemaal niet uit. Het gebeurde en er was heel veel warmte. Tot op de dag van vandaag zie ik dat. Zestien kinderen in de leeftijd van vier tot twaalf jaar gaan hier ook naar school. Naar de Diamant, de school waar kinderen leskrijgen die het Nederlands nog niet machtig zijn.”

Handen uit mouwen willen steken

De eerste burger zei verder van veel Oekraïners te hebben gehoord dat ze zo graag willen werken en de handen uit mouwen willen steken. “Ze willen, kortom, meedoen aan onze samenleving. Daar ben ik buitengewoon blij om. Deze mensen hinken eigenlijk op twee gedachten: zo snel mogelijk natuurlijk teruggaan naar Oekraïne maar aan de andere kant willen zij en hun kinderen ook tot rust komen.” Burgemeester Haan refereerde er verder aan dat op de Lady Anne in de buitenhaven 80 vluchtelingen, voornamelijk afkomstig uit Syrië, worden opgevangen. En ook dat gaat volgens hem goed.