Niemand van zijn familie woont nu nog in Syrië

Chrit Wilshaus

Eigenlijk is hij van plan om met zijn familie en gezin in Libanon te blijven tot de oorlog in Syrië voorbij is en om dan weer naar zijn geboorteland terug te keren maar gezien de omstandigheden lijkt het hem in 2020 beter dat niet te doen, vertelt hij in het Arabisch dat een tolk, ook een vluchteling overigens, vertaalt naar het Engels. Niet dat hij helemaal geen Engels spreekt maar in zijn eigen taal kan hij zijn verhaal beter onder woorden brengen. Op dit moment woont trouwens niemand van zijn familie meer in Syrië.

Unicef

Khaled is twintig jaar getrouwd en heeft samen met zijn vrouw vijf kinderen, in leeftijd variërend van zes tot negentien jaar. Via zijn smartphone heeft hij dagelijks contact met ze. In Syrië is Khaled jarenlang werkzaam in de telecomsector. Maar ook in een aantal landen in Afrika oefent hij zijn beroep uit. Zijn vrouw heeft altijd voor de klas gestaan. In Libanon geeft ze les op een school van Unicef. “Alleen krijgt ze veel minder betaalt, dan haar Libanese collega’s”, aldus Khaled. Omdat onderwijs na de middelbare school niet meer wordt vergoed in Libanon, studeren de meeste jongeren daarna niet verder om de simpele reden dat ze het collegegeld niet kunnen betalen. Doordat Libanon inmiddels ook is getroffen door een economische crisis kopen veel Syriërs die daar nu wonen hun brood in Syrië omdat het daar aanzienlijk goedkoper is.

Mensensmokkelaars

Voor de oorlog lijdt hij volgens eigen zeggen een goed leven in Syrië. “En veel mensen met mij. De meeste inwoners bezaten een eigen huis. Bij mijn huis had ik ook een stuk land.” Als de burgeroorlog in 2011 uitbreekt, heeft Khaled zijn dienstplicht er net opzitten. Op een verzoek om bij te tekenen, gaat hij niet in. In plaats daarvan vlucht hij naar Libanon wat op dat moment niet moeilijk is, aangezien het land zijn grenzen dan wagenwijd voor zijn buren openzet. Als hij in 2020 besluit vanuit Libanon verder te vluchten, gaat hij eerst terug naar gebied in Syrië, waar de Koerden het voor het zeggen hebben. Vandaaruit vlucht bij naar Turkije, vervolgens naar Griekenland om uiteindelijk per vliegtuig in Nederland te arriveren. Zo simpel als het hier staat, is dat overigens niet. Zo krijgt hij te maken met mensensmokkelaars die goed aan hem verdienen en maakt hij bij zijn vlucht gebruik van een motor, meerdere auto’s en een boot. Na vijf eerdere vergeefse pogingen lukt het hem de Turkse grens over te komen. Naar Griekenland komen, lukt hem na zeven keer. Uiteindelijk lukt het hem om vandaar naar Nederland te vliegen.

Moeilijk
Sinds een maand woont hij nu op de Lady Anne. Daar brengt hij zijn dagen door met onder andere in de bibliotheek Nederlands te leren. Ook vertelt hij af en toe naar de Hooftzaak op de P.C. Hooftlaan te gaan om mensen te ontmoeten. In de toekomst zou hij graag in Nederland willen werken in zijn eigen beroep. Maar ook zou hij graag zijn vrouw en kinderen naar ons land willen laten komen. Een ver familielid van hem woont trouwens al in Maassluis. Dat hij zijn geliefden niet dicht bij zich heeft, is moeilijk voor hem. “Hoe lang kunnen mensen hier zonder hun kinderen”, vraagt hij en kijkt uw verslaggever daarbij indringend aan. “Als mensen hier hun kat kwijt zijn, hangen ze overal papieren op.” 

Vooral zijn jongste dochter die ziek is, mist hij erg. In 2021 ontdekken medici bij een routinecontrole iets ongewoons in de nek van Khaled ’s dochter die dan vijfeneenhalf is. Omdat ze het niet vertrouwen laten ze röntgenfoto’s maken en wordt lymfklierkanker vastgesteld. Goede medicijnen zijn duur. Er zijn wel goedkopere maar die zijn van slechte kwaliteit. Khaled zou heel graag willen werken om geld te verdienen, waarmee hij de medicatie voor zijn dochter kan bekostigen. Met dat doel verkocht hij al zijn auto en huis en huurde een woning voor zijn gezin. De bekostiging van de medicijnen voor zijn dochter begint nu echter een probleem te worden.

Dit is het vijfde deel van een portrettenreeks over vluchtelingen die op de lady Anne verblijven.