Het zit er bijna op voor griffier René van der Hoek

Nieuws
René van der Hoek op zijn werkplek op de vierde etage van het stadskantoor. Volgende week dinsdagmiddag wordt met een bijzondere raadsvergadering afscheid van hem genomen.
René van der Hoek op zijn werkplek op de vierde etage van het stadskantoor. Volgende week dinsdagmiddag wordt met een bijzondere raadsvergadering afscheid van hem genomen. (Foto: CW)

Als René van der Hoek op 1 juni stopt, is hij precies twintig jaar griffier bij de gemeente Maassluis geweest. Net begonnen, oppert hij het idee om de vergadersystematiek te veranderen maar een raadsmeerderheid ziet dat niet zitten. 

Chrit Wilshaus

“Toen ik dat voorstel deed, hadden we nog de functionele commissies. Zoals een commissie Stadsontwikkeling of een commissie Algemene Zaken. Die commissies liepen heel vaak uit en dan moest er de avond daarop verder worden vergaderd. Het effect was dat op een gegeven moment iedereen daar wel genoeg van had; de manier van werken, zoals we die nu nog steeds kennen, is in 2005 geïntroduceerd.” Wat heeft die nieuwe manier van werken opgeleverd, denk je? “Dat wij, zeker vergeleken met andere gemeenten, een hele efficiënte werkwijze hebben. Dat heeft ook te maken met dat we met spreektijden werken. Ik weet dat bepaalde raadsleden de spreektijd vaak te krap vinden maar we hebben met tien fracties te maken en als je dan iedereen vijf minuten spreektijd zou geven, ben je na de eerste termijn al 50 minuten verder! De praktijk wijst uit dat het eigenlijk altijd wel lukt om binnen de afgesproken tijd te blijven. Om de twee weken hebben we commissie en raad en dan wordt er ook altijd een besluit genomen. Uitzonderingen daargelaten. Dat maakt het zo efficiënt. Er zijn ook gemeenteraden die één keer in de vier of in de zes weken vergaderen en dan duurt het vaak heel lang voordat er een besluit genomen wordt.”

Chris Bos

De functie van griffier bestaat sinds 2002. Voordat ‘de beste griffier van Nederland’ (woorden van voormalig burgemeester Edo Haan) in Maassluis begint, is hij werkzaam bij de DCMR Milieudienst Rijnmond en daarvoor bij de gemeente Vlaardingen. “Ik ben op mijn zeventiende begonnen met werken. Straks heb ik er dus 48 dienstjaren opzitten.” René van der Hoek werkt in het begin samen met Chris Bos. Voordat hij begint, neemt Bos de honneurs van het griffiewerk waar. “Destijds was het een hele nieuwe functie die te maken had met de introductie van het duale stelsel.”

Coach

Als hij vertelt griffier te zijn, krijgt hij vaak de vraag wat een griffier nou eigenlijk doet. “Dan zeg ik dat de griffie in de eerste plaats bedoeld is om de gemeenteraad als geheel te ondersteunen. Dat houdt in: het voorbereiden van alle vergaderingen en alle administratieve handelingen die daarbij komen kijken. Dus dat er besluiten worden genomen, dat die worden vastgelegd en uiteraard ook worden uitgevoerd. Naast de gemeenteraad ondersteunen we als griffie ook heel veel andere commissies. Zoals de rekenkamercommissie en volg- en werkgroepen. Verder zijn we de verbindende factor tussen raad, college en gemeente als organisatie. Maar we zijn ook adviseur van raadsleden en steunraadsleden. Daarbij worden we geacht neutraal te blijven. Hoewel we wel adviezen mogen geven. Voorbeeld. Als een raadslid met een concept-motie komt waarvan ik denk dat die volstrekt onhaalbaar is, neem ik daar we contact over op en vraag of het misschien ook anders kan. In die zin ben je als griffier ook wel een beetje een coach van raadsleden, zeker van nieuwe.”

Vierde verdieping

Daarnaast ben ik als griffier ook intermediair tussen de gemeenteraad, het college van burgemeester en wethouders en de gemeentelijke organisatie. Dus ik werk niet voor het college maar heb er wel contact mee om ervoor te zorgen dat de gemeenteraad zo optimaal mogelijk kan functioneren. Voor de goede orde: de gemeenteraad is mijn werkgever, niet B en W of de gemeente.” Is dat ook de reden dat de griffie op de vierde verdieping zit? “Toen ik hier kwam werken, zat ik een verdieping lager ergens achter in een kamertje. Maar Koos Karssen, die toen burgemeester was, vond het al heel snel beter dat ik op de vierde verdieping, de ‘bestuursverdieping’, kwam zitten omdat hij behalve voorzitter van het college ook voorzitter van de raad was en in die hoedanigheid was ik belangrijk voor hem. Sommige collega-griffiers vonden dat destijds maar heel raar; nu worden college en gemeenteraad van elkaar gescheiden door het dualisme en dan ga jij bij die wethouders zitten, kreeg ik dan te horen. Maar ik heb het juist gezien als een toegevoegde waarde omdat je als griffier altijd met het belang van de gemeenteraad in het achterhoofd werkt en goed beschouwd dus in het belang van de inwoners van de stad; want dat is waar het op neerkomt.”

Duwen en trekken

Zijn werk is soms ook puzzelen. “Het is wel eens duwen en trekken om iets voor elkaar te krijgen. Bijvoorbeeld als mensen een bepaald onderwerp op de agenda willen zetten. Dan moet ik er voor zorgen dat de ik de bijbehorende stukken op tijd krijg om te kunnen verspreiden. En dat betekent veel overleggen met ambtenaren. Soms met een wethouder er bij. Het is trouwens het ambtelijk apparaat dat primair verantwoordelijk is voor de voortgang.”

Afwisselend

Wat heeft hij altijd leuk gevonden aan zijn werk? René van der Hoek: “Toevallig sprak ik van de week nog iemand die dacht dat griffiewerk heel saai is. Maar dat is het dus juist niet. In tegendeel, het is zelfs heel erg afwisselend, heb ik kunnen vaststellen. Elke dag is, bij wijze van spreken, weer een verrassing wat er op je afkomt. Daarbij komt dat we als griffie ook een soort van onafhankelijk zijn; je runt min of meer je eigen toko. Maar dat betekent ook, en daar heb ik in het begin heel erg aan moeten wennen, dat je een soort van nergens bij hoort.”

Hele leuke stad

Op de vraag wat René van der Hoek als hij straks met pensioen is het meest zal missen, hoeft hij niet lang na te denken: “De contacten met collega’s en raadsleden. Ik heb het altijd leuk gevonden iedereen op dinsdagavond weer te zien; raadsleden heb ik als collega’s beschouwd.” En hoewel hij geen Maassluizer is, zegt hij de stad na er zoveel jaren gewerkt te hebben steeds beter heeft leren kennen. “Mijn broer woont er al heel lang, dus in die zin kende ik Maassluis al enigszins toen ik hier kwam werken. Maar ook voor mijn gevoel ben ik een beetje Maassluizer geworden. Ik ken, bij wijze van spreken, ondertussen alle hoekjes en gaatjes in Maassluis. En tegen mijn vrouw heb ik gezegd dat als we ooit naar een appartement zouden moeten omdat we de tuin niet meer kunnen onderhouden, dan zou ik niet zo gauw terugkeren naar Vlaardingen (waar hij vandaan komt, red.) maar eerder naar Maassluis komen. Ik vind het echt een hele leuke stad.” 

Heb je trouwens al plannen voor als je met pensioen bent? “Goeie vraag. Ik ben in ieder geval als secretaris van de dorpsraad van Rockanje actief geworden sinds een tijdje. Verder heb ik me opgegeven voor de sportschool; ik wil in ieder geval twee ochtenden in de week lekker gaan sporten; dat is er wel een beetje bij ingeschoten. Vroeger was ik lid van atletiekvereniging Fortuna en liep ik drie keer in de week hard, totdat ik last kreeg van mijn knie. Nu loop ik weer kleine stukjes hard.”