MEDEMBLIK – Veel Medemblikkers kennen Ton Koomen wel. Hij woonde in het Sint Martinus in Medemblik en had veel contact met de bewoners. Hij vond het leuk om hen te fotograferen en zijn foto’s hingen in de gangen van het verzorgingshuis. Dezelfde trend zet hij voort in Valbrug. Maar veel mensen kennen hem van de straat. “Ik ben vaak op zoek naar leuke kiekjes voor de Medemblikker, maar zie ook veel andere leuke momenten waar ik een opname van maak.”
In het jaar (1948) dat zijn vader, Piet Koomen senior, de Medemblikker Courant overnam was Ton nog maar 2 jaar. Maar senior wilde zijn jongens graag bij hem in het bedrijf en toen Ton 14 jaar was en zei hij tegen zijn zoon dat hij iemand nodig had. “En toen kwam ik in dienst”, vertelt Ton. “Ik heb een opleiding gedaan op de grafische school in Alkmaar en Idema was mijn leerbedrijf. Mijn vader zei tegen mij: “Je moet handzetter worden, want jij bent heel creatief.” Ik rondde mijn opleiding voor drukker af en fotografeerde tussendoor. Voor de krant ging ik overal heen: naar openingen van winkels, maar ook finales van biljarten. Dan kon het nog wel eens laat worden”, glundert de fotograaf.
MEDEMBLIK – Veel Medemblikkers kennen Ton Koomen wel. Hij woonde in het Sint Martinus in Medemblik en had veel contact met de bewoners. Hij vond het leuk om hen te fotograferen en zijn foto’s hingen in de gangen van het verzorgingshuis. Dezelfde trend zet hij voort in Valbrug. Maar veel mensen kennen hem van de straat. “Ik ben vaak op zoek naar leuke kiekjes voor de Medemblikker, maar zie ook veel andere leuke momenten waar ik een opname van maak.”
In het jaar (1948) dat zijn vader, Piet Koomen senior, de Medemblikker Courant overnam was Ton nog maar 2 jaar. Maar senior wilde zijn jongens graag bij hem in het bedrijf en toen Ton 14 jaar was en zei hij tegen zijn zoon dat hij iemand nodig had. “En toen kwam ik in dienst”, vertelt Ton. “Ik heb een opleiding gedaan op de grafische school in Alkmaar en Idema was mijn leerbedrijf. Mijn vader zei tegen mij: “Je moet handzetter worden, want jij bent heel creatief.” Ik rondde mijn opleiding voor drukker af en fotografeerde tussendoor. Voor de krant ging ik overal heen: naar openingen van winkels, maar ook finales van biljarten. Dan kon het nog wel eens laat worden”, glundert de fotograaf.
Hobby
Ton werkte graag in zijn vrije tijd, zijn werk was zijn hobby. “Mijn broer Piet is zakelijk en zag dingen economisch. Ik niet, ik vind alles leuk om aan te pakken. Ik was niet alleen voor de Medemblikker bezig, maar ging overdag en ’s avonds vaak voor mezelf op pad. Totdat ik hartproblemen kreeg.”
Computer
Voor de Medemblikker was er geen andere mogelijkheid om te stoppen met werken in 2003. Maar fotograferen bleef hij doen, ook voor de krant, maar gewoon, omdat hij het leuk vond. “Toen ik 65 jaar was kocht ik een computer en ik vind het prachtig om met een fotoprogramma foto’s om te zetten of ermee te stoeien met allerlei aanpassingen, totdat ik iets moois heb gecreëerd.”
Overname
Ondanks dat Ton na de overname niet in dienst van de Medemblikker is, blijft hij voor ‘zijn’ krant fotograferen. Hij bezoekt vele activiteiten in zijn geliefde stadje. “Daarom ga ik vaak met een doel de buitenlucht in, maar kom soms prompt wat tegen. Het bestuderen van objecten en dan de juiste shot schieten, dát is een kunst”, stelt Ton vast.
Medemblikker
“De Medemblikker betekent veel voor mij, ik ben ermee opgegroeid. Vroeger ging ik met mijn vader ‘op jacht’ naar nieuws. Daar heb ik mooie herinneringen aan. Ik schoot de plaatjes en hij schreef daarbij het verhaal. Ik ben blij dat de Medemblikker een doorstart maakte en ik ga nog graag op pad voor de krant”, zegt hij enthousiast.
