Oostwoudse Gerda Holla is de eerste ‘Iron Icewoman’ van Nederland
‘Iron Icewoman’: deze titel krijgt iemand die zowel een ijsmijl zwom (1.610 meter zwemmen bij een watertemperatuur kouder dan 5 graden) als een hele triatlon volbracht. In Nederland was er nog niemand met deze titel. “Die ijsmijl zwom ik een paar jaar geleden al”, zegt Gerda Holla uit Oostwoud, “ik had weer zin in een uitdaging en besloot ook voor de hele triatlon te gaan, maar besefte gedurende de trainingsmaanden al dat ik de lat wel héél erg hoog had gelegd.”
Gerda had al een aantal triatlons gedaan. “Ik kan goed zwemmen, fietsen gaat ook redelijk, maar dat had ik al tien jaar niet meer gedaan. In hardlopen ben ik ronduit slecht. Daarbij ben ik niet gezond, want mijn schildklier werkt niet. Maar onder het motto ‘als je het niet probeert, weet je ook niet of je het kunt’, ging ik de uitdaging aan. Ik ben namelijk heel fanatiek en ik heb een goed duur- en doseringsvermogen. Dit jaar word ik 50 en dat gaf me een ‘nu of nooit’ gevoel. Na je 50e jaar wordt tenslotte alles minder, toch?”
Almere
De oudste triatlon van Europa wordt gehouden in Almere: 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,2 km hardlopen. “Ik bad maandenlang voor weinig wind op de wedstrijddag. Dat is namelijk bepalend voor het fietsonderdeel. Mijn gebeden werden verhoord, want het was windkracht 1. En 30 graden. Hoewel ik daar tegenop zag, vond ik dat ik er niet over mocht zeuren. Ik startte 9 september samen met nog honderden triatleten. Een massastart vanuit het water. Ik werd een paar keer overzwommen, maar de truc is rustig te blijven. Na ruim twee kilometer checkte ik mijn tijd en die viel bar tegen. Maar toen ik klaar was, werd ik blij verrast; ik had tien minuten sneller gezwommen dan gepland. Snel liep ik naar de wisselzone, waar ik mijn wetsuit uitdeed en mijn fietsschoenen aan.”
Fietsen
Gerda moest twee ronden van 90 km fietsen. “De eerste ronde was vooral genieten. Ik vond het parcours prachtig en reed de hele tijd met een ‘big smile’ op mijn gezicht. Er stonden vier verzorgingsposten op de ronde. De temperatuur was tijdens de tweede ronde een stuk warmer, dat betekende meer drinken en meer koelen. Elke verzorgingspost stopte ik. Goed drinken en veel water over mezelf heen kieperen, zodat ik goed afkoelde. Bij de laatste verzorgingspost hadden ze zelfs een koude sproeier, heerlijk! Na het stoppen was mijn gemiddelde snelheid 0,1 km per uur lager, dat was prima. Aan oververhit raken, had ik tenslotte niets. Al met al fietste ik veel harder dan ik van tevoren berekend. Ik bedacht me dat de tijd die ik voor het hardlopen had ingepland aan de krappe kant was. Daarom besloot ik hard door te fietsen zodat ik 15.30 uur binnen was. Ik wisselde in twaalf minuten, fiets weg en hardloopkleding aan.”
Hardlopen
Het oorspronkelijke plan van Gerda was om blokken van zeven kilometer hard te lopen en tussentijds een kilometer te wandelen. “Maar omdat het zo gruwelijk heet was en ik zo goed had gefietst, paste ik dat meteen aan. Ik veranderde een blok naar 3 km hardlopen - 1 km wandelen - 3 km hardlopen. Dat hield ik tot ruim de helft vol. Ik stopte bij elke verzorgingspost om te drinken en water over me heen te kiepen. Ondanks dat koelen bleef het slopend. Na ruim de helft ging ik over op wandelen. Na drie rondes zat ik er compleet doorheen, lopend door het finishgebied: finish linksaf, vierde ronde rechtdoor. Oh, wat had ik het toen moeilijk! Ik wilde zo graag linksaf. Toch heb ik geen moment aan uitstappen gedacht. Opgeven komt niet bij me op. Ik had met mezelf afgesproken om, zolang mijn lichaam functioneerde, door te gaan. Op het 32 kilometerpunt zag ik mijn gezin. Ik klaagde tegen hen: ‘het is zo ongelofelijk zwaar!’ ‘Maar ik laat het nu niet meer glippen’, zei ik er meteen achteraan.
Laatste ronde
Die laatste ronde was voor de Oostwoudse sporter heel spannend. “Acht kilometer voor het eind nam ik een paracetamol, maar dat kwam er net zo hard weer uit. Mijn maag was van de ‘rel’ van al dat water. Na een paar minuten kon ik weer verder lopen. Ik besloot niets meer te eten of te drinken. Mijn benen deden ongelofelijk veel pijn en zaten continu tegen de kramp aan. Ik realiseerde me dat als de kramp erin schoot, ik die er waarschijnlijk er niet uit kreeg. Het werd donker. Ik was bang om te vallen, ook omdat ik minder controle over mijn lijf had. Ik sprak mezelf toe: ‘blijf bij de les!’ Ik wilde niet op twee kilometer voor het eind op mijn ‘plaat’ gaan. Honderd meter kan ik nog wel kruipen, maar twee kilometer wordt toch echt heel lastig.”
Finish
Maar eindelijk kwam toch Gerda’s grote moment, om 22.35 uur. “Daar zag ik de finish... waar ik al urenlang naar verlangde. Het publiek en die ambiance! Ongelofelijk, zó gaaf!! Het was één groot feest! Ik genoot er ontzettend van door alle pijn heen. Mijn doel was gehaald en daarmee kwam mijn grote droom uit. Ik heb nu twee bijzondere prestaties op mijn naam, dat vind ik geweldig. Dat ik daarmee die speciale titel krijg, is toch supergaaf? Inmiddels ben ik officieel geregistreerd als Iron Icewoman op www.internationaliceswimming.com onder het kopje: icemile/Icemilerecords. Daar is ook te zien dat ik wereldwijd de achttiende Iron Icewoman ben.”
Van harte gefeliciteerd, Gerda, met deze fantastische titel.
