Dierenarts waarschuwt voor grasaren: ‘Kans op blijvend letsel bij honden’

Algemeen
Een grasaar die in de huid beland, kruipt al snel de diepere weefsels in.
Een grasaar die in de huid beland, kruipt al snel de diepere weefsels in. (Foto: Korver Fotografie)

Waar gras is, zijn grasaren. De grasaar wordt ook wel een ‘kruiper’ genoemd en is te herkennen aan de harde pluim aan het uiteinde van een groene grasspriet. Grasaren hebben weerhaakjes die in de vacht of neus van honden terechtkomen en de huid letterlijk inkruipen, met alle gevolgen van dien. Dierenarts Nathalie Leenheer-Schigt: “Soms is een grasaar zó diep ingekapseld dat er na een operatie blijvende schade ontstaat.”

Door Rosalie Buding

Even wandelen met je trouwe viervoeter langs de waterkant of een berm kan nare gevolgen hebben, want dit zijn de plekken waar grasaren groeien. Tijdens een onschuldig snuffelmoment kan de grasaar in de neus terechtkomen en omhoog kruipen. Nathalie is dierenarts bij Dierenkliniek Heerhugowaard en gespecialiseerd in het uitvoeren van operaties om grasaren te verwijderen bij dieren. 

Ze vertelt: “Door de weerhaakjes blijft de grasaar haken in het gevoelige neusslijmvlies. Dit kriebelt enorm en uit zich in een extreme niespartij. Daarnaast kan de hond met zijn poten naar de neus zwaaien. Honden kunnen natuurlijk niet snuiten of even met hun vinger in hun neus voelen. Als de grasaar te lang blijft zitten kunnen er infecties in het neusslijmvlies ontstaan.”


Beeld: Korver Fotografie

Pruttende wond

Een grasaar die in de huid beland, kruipt al snel de diepere weefsels in. “Als dat maar lang genoeg blijft zitten, ontstaat er een ontsteking of weefselschade. Het ontstekingsvocht wil naar buiten, waardoor zich een fistel of abces vormt. Laatst kwam er in onze kliniek een teckel langs met een wond in zijn oksel die maar bleef prutten. Wij zijn gaan graven in de fistel en kwamen uiteindelijk de grasaar tegen.” Een grasaar kan ook tussen de pootjes terechtkomen. Dit gebeurt volgens de expert voornamelijk bij katten. 

Nathalie: “Het vervelende aan de grasaar is dat deze er nooit zelfstandig uitkomt. Bij acute gevallen, zoals een grasaar in de neus, voeren we een scopie uit. Dan gaan we met een kleine camera en een tangetje de neus in om hem te verwijderen. Als de grasaar is ingeslikt of in de huid is beland, kan een dier aanhoudende klachten krijgen zoals wondjes, braken en buikpijn. Honden kunnen ons natuurlijk niet vertellen wat ze voelen. Helaas kom je hier pas later achter via een chirurgische handeling, zoals snijden of het openleggen van de buik.”


De grasaar wordt verwijderd via een scopie. Beeld: Dierenkliniek Heerhugowaard 

Oproep aan de gemeente: verwijder gemaaid gras

Het komt weleens voor dat de grasaar zó moeilijk te vinden is of dusdanig is ingekapseld, dat er na een operatie blijvende schade ontstaat. “Wanneer de grasaar in de neus zit, moet de neusrug worden opengelegd. Het neusslijmvlies is heel kwetsbaar en dit kan blijvende klachten opleveren zoals jeuk of chronisch snot. Soms raden we aan om de grasaar even te laten zitten en geven we speciale druppels mee om de neus tot rust te laten komen. Vervolgens plannen we opnieuw een scopie in om de grasaar proberen te vinden. Als dat niet lukt, doen we het chirurgisch. Deze procedures lopen op in de kosten.” 

Blijvende schade

Gelukkig geneest negentig procent van de dieren goed en is er geen sprake van blijvende schade of littekens. De overige tien procent kan wel vervelende klachten overhouden. Nathalie: “Denk aan mankheidsklachten en constante irritatie als de grasaar in het pootje heeft gezeten of braken, diarree en buikpijn als de grasaar in het maagdarmkanaal vastzat.”

Oproep aan gemeente

Volgens de dierenarts kun je als eigenaar weinig doen om je hond of kat te beschermen tegen grasaren. De gemeente kan echter wél bijdragen. Nathalie: “Alleen maaien helpt niet, want grasaren blijven gewoon liggen. Het gemaaide gras moet echt worden weggehaald.” Hiermee kan het aantal grasaren teruggedrongen worden tot zo’n tien procent en dat bespaart veel dierenleed. Nathalie: “Voor dierenartsen is het stellen van een diagnose erg lastig. Niet elke kliniek heeft een scopietoren. Dan moet een baasje heel Nederland afbellen voor zijn dier. Heb je de verdenking van een grasaar? Ga dan altijd naar de dierenarts, zowel bij acute als chronische klachten, en houd je dier goed in de gaten.”


Grasaren aan de waterkant. Beeld: Rosalie Buding

Meest gelezen


Lees nu de laatste editie van de digitale krant

Agenda