De Noorderschool gaat ver weg

Het project was gestart op 9 mei. En echt ver weg hield in dat alle groepen de bijzonderheden en gewoonten van een land ver buiten Europa moesten bestuderen. Zo gingen de groepen 1/2a en 1/2b zich verdiepen in respectievelijk China en Japan, groep 3/4 bestudeerde Suriname, groep 4/5 deed Hawaï aan, groep 5/6 toog denkbeeldig naar India en voor groep 7/8 was er de Verenigde Staten van Amerika.

In en rond de klassen was elk land duidelijk herkenbaar aan attributen, vlaggen, slingers, hoedjes, en dergelijke, allemaal gemaakt door de kinderen. Wat er gemaakt werd mochten de leerkrachten samen met de kinderen vrij invullen. En dat was duidelijk herkenbaar. Bij Suriname waren voorbeelden van oerwoud gemaakt in schoenendozen. India was door de school al herkenbaar door de stip op het voorhoofd bij de meisjes, de Bindi. De Bindi is het symbool voor bescherming. 

Japan werd herkenbaar gemaakt door waaier, lampionnen en bordspelen, terwijl bij China de kenmerkende hoedjes in het oog sprongen. Dit naast natuurlijk de rijstkommetjes met de chopsticks. Bij Hawaii viel op dat naast het uiterlijk vertoon de kinderen een boekje voor zichzelf hadden gemaakt over dat land. En trots lieten Siem, Robin en Charlize de verenigde staten zien met een totempaal midden in het lokaal. Daarnaast konden zij precies vertellen waar de strepen en sterren in de Amerikaanse vlag voor staan. 

Er was niet allen veel te zien, er was ook te eten. In elk land (lokaal) kon men genieten van het kenmerkende eten uit dat land. Dat liep van de gelukskoekjes uit China, via heerlijk geurend eten uit India tot de popcorn bij Amerika. Waar je overigens kon raden hoeveel popcorn er in een schaal zat en als je het goed had mocht je de schaal met inhoud meenemen. 

Er was nog meer wedstijdelement. Er was een speurtocht uitgezet met vragen, waar de antwoorden waren te vinden bij de diverse landen. En als sluitstuk had iedere groep een dans ingestudeerd die kenmerkend was voor hun land. Deze dansen werden uitgevoerd in de gemeenschapsruimte waar de ouders, die in groten getale aanwezig waren, tot slot van konden genieten. 

Pim Beudeker