Vrolijke Bel Canto-familie 80 jaar
OOSTZAAN - Bel Canto is jarig! Tachtig jaar bestaat de operettevereniging dit jaar en dát gaat gevierd worden. Tachtig jaar reuring en vrolijkheid.
door Barbara van Wijk
Zeg je Bel Canto, dan zeg je Oostzaan. Wie kent de club niet? Wie heeft nooit een voorstelling bijgewoond? Heel veel Oostzaners hebben ‘iets’ met Bel Canto of ze hebben ooit iets ermee gehad. In de loop van al die jaren zijn er heel wat dirigenten, choreografen, zangers enzovoort de revue gepasseerd. Allemaal in de ban van Bel Canto en velen bleven actief, zo lang als het ging. In al die jaren is er een hele reeks concerten gegeven, hebben er kooroptredens plaatsgevonden, zijn er operettes opgevoerd en de musicals knalden van het toneel. En naar het zich laat aanzien, zal dit alleen maar meer worden, want Bel Canto is nog lang niet oud, grijs en versleten, nee, het enthousiasme spat er nog steeds vanaf, van jong tot oud en vaak ook samen mét jong en oud. Op 18 juni zullen ze van zich laten horen. In het Atrium van het gemeentehuis treden alle vijf de koren van Bel Canto op met hun eigen muziekstukken en iedereen mag komen meegenieten: komt dat zien, komt dat horen! Van 15.00 tot 18.00 uur gaat het dak eraf, want reken maar dat ze er wat van kunnen, die Bel Canto'ers.
Gezelligheid
Bel Canto pakt zoals altijd groots uit: het operettekoor, het jeugdkoor, het seniorenkoor, het musicalkoor en het vrouwenpopkoor. Allemaal koren die zijn ontstaan uit enthousiasme voor het zingen, het toneelspel, de muziek, maar vergeet niet: de gezelligheid. De vriendschappen maken de club tot wat ze is: één sprankelende, warme, vriendelijke en vrolijke Bel Canto-familie.
Hoeveel optredens er in de afgelopen jaren zijn geweest? Er hangt een hele lijst met namen aan de muur. 'De Graaf van Luxemburg' van Franz Lehár was de allereerste operette in 1944 die maar liefst zeventien keer werd opgevoerd voor een volle zaal. En die voert ons terug naar het allereerste begin van de vereniging, dus naar het ontstaan van Bel Canto.
Schoolmeisjeskoortje
Er was in 1932 al een schoolmeisjeskoortje van de Kerkbuurtschool dat trots 'Jonge Kracht' genoemd werd. Dát groeide allengs uit tot operettekoor. In de moeilijke oorlogsjaren was er geen vertier, geen tv, niets, je moest het vermaak bij elkaar zoeken. Toen de meisjes later verkering kregen, kwamen de jongens er ook bij en zo werd in 1942, op 2 juni, voor de Gemengde Zangvereniging Bel Canto de eerste officiële handtekening gezet. Deze maand dus precies tachtig jaar geleden.
Het bleef niet bij het operettekoor, hoewel dat wel de hoofdmoot vormde, maar de jeugd wilde ook meedoen. Ook lid worden van zo’n gezellig clubje. In 1980 kregen ze hun zin en hoera… het jeugdkoor werd vorm gegeven. Elke woensdagmiddag werd er gerepeteerd in de zaal van de vroegere De Greep. De eerste musical was 'Het Smokkelpaardje', dat direct een groot succes werd. Wauw! Dat smaakte naar meer.
'Vers Bloed' op de planken
En dát kwam er, veel meer. Zoals dit jaar in april. Zij brachten de uitvoering 'Vers Bloed' op de planken. De jongelui hebben het stuk zelf geschreven, zelf bedacht en zelf uitgevoerd. Het is een absurdistisch horrorverhaal, waarin veel narigheid en griezeligheid voorkomt, zoals drenkelingen, een bloeddorstige horrorclown, de Titanic knalt tegen een ijsberg en zinkt, paniek, Romeo en Juliette worden eerst gered, maar later loopt het toch slecht met hen af. Er gebeurt van alles op toneel. Voor het jubileum nu op 18 juni heeft de jeugd een vervolg gemaakt op deze uitvoering van 'Vers Bloed'. Spannend en meeslepend. De kinderen zijn tussen elf en zeventien jaar en zouden het heel leuk vinden als er meer jongeren mee gaan doen. Meld je aan, het is hartstikke leuk om zo met elkaar bezig te zijn.
Niet dat er nooit iets fout ging op toneel, o nee, soms ging het zelfs goed fout, zoals die keer dat er een levende ezel tijdens een operettevoorstelling figureerde. Hij deed het prima, totdat hij er opeens genoeg van had. Midden in de voorstelling zette hij de bokkenpruik op en vertikte hij het om nog maar één poot te verzetten. Er moesten twintig sterke mannen aan te pas komen om de ezel in beweging te krijgen. Dát stond niet in het script. De mannen stonden zwaar te duwen en te sjorren. Hilariteit alom, uiteraard.
Moorkop onder een lamp
Zo ook in het stuk waarin een moorkop een rol speelde. Die moorkop was per ongeluk onder een lamp gezet en smolt van de warmte over het bordje heen waardoor hij onbruikbaar werd voor de hem toegeschreven rol. Een geïmproviseerde oplossing hadden de spelers al gauw bedacht en dát is nou precies de kracht van Bel Canto: geen probleem is te groot of ze bedenken wel een oplossing.
Alleen met het geitje in een operette, was dat even lastig. Het geitje moest de sfeer verhogen met zijn aanwezigheid, maar begon tijdens een solozang hevig te blaten. Zo hard dat de soliste niet meer te horen was. Hij hield niet meer op met blaten, zodat de soliste hem aan een paaltje vastzette. Maar geitjelief liet zich niet sturen. Hij nam een sprong en duikelde zo aan de achterkant van het opgebouwde Oostzanerdijkje van het toneel af. Dat was paniek. De zaal hield de adem in. Iedereen stond verstijfd; owee, het geitje… maar gelukkig was er geen narigheid gebeurd. Het geitje mankeerde niets en toen dát bekend werd gemaakt aan het publiek, waarde er een golf van opluchting door de zaal. Hoi, goed afgelopen.
Seniorenkoor
Even terug naar de koren die zich Bel Canto mogen noemen. Het Seniorenkoor ontstond tijdens de aanloop naar het vijftigjarig jubileum in 1992. De schoolmeisjes van weleer waren oudere dames geworden en wilden op het feest nog een keer schitteren met hoogtepunten uit de allereerste operette vanuit hun jeugd. Ook hadden zij in de achtertuin van Gré Keijzer gestudeerd op liederen uit 'Volk van Parijs, ik groet u zeer'. Hun optreden was zó’n succes dat ze besloten lekker te blijven zingen met elkaar. Het Seniorenkoor was geboren.
Al gauw kwamen de vijftien- en zestienjarigen aankloppen. Wij zijn er ook nog! Ze vonden musical zo leuk. Operette is niets voor die leeftijdsgroep, maar musical des te meer. Ze stortten zich op diverse musicals zoals 'Jesus Christ Superstar' en 'Wat Zien Ik?' En veel meer, te veel om op te noemen, maar allemaal even succesvol. Ze bestaan nu eenentwintig jaar, zijn nog steeds actief en hopen dat meer musicalliefhebbers zich komen aanmelden.
Vrouwenpopkoor
Tot slot is er nog het vrouwenpopkoor, dat in 2006 van de grond getild is. Aanvankelijk waren de dames te vinden in de kroeg Compaen van Jan Besse, maar helaas sloot die zijn deuren en dus stonden de dames op straat. De oplossing om in de Korenaarschool te gaan oefenen viel niet echt goed. Gelukkig heeft Bel Canto sinds 2007 haar eigen gebouw waar de dames naar hartenlust kunnen zingen en jubelen, onder leiding van Loek Halverstad, en dat doen ze, uit volle borst. Hun repertoire is rock, swing, country en pop, waarbij ze niet stil kunnen staan. 'Let’s swing' is hun credo en zo brachten zij in 2012 het Zaantheater in hogere sferen, met Henk Poort en Danny de Munk.
Alle koren hebben plaats en ruimte voor nieuwe leden, dus… kun je wijs houden…? Schroom niet, meld je aan: www.belcanto-oostzaan.nl. Bel Canto heeft nog één wens: een heren a capellakoor. Zal die wens de komende tachtig jaar in vervulling gaan? Het is ze van harte gegund.
