Donkere wolk nadert Oostzaans kinderparadijs

door Barbara van Wijk

Wat is er aan de hand? Vijf jaar geleden kochten Marieke en haar man één pony en een zandbak voor hun eigen kinderen, maar al gauw kwamen er meer kindjes op het gastvrije gezin af. Er kwamen meer paarden, cavia’s, konijnen, en later twee alpaca’s. Er volgden geiten en kippen, varkentjes, wilde eenden. Langzamerhand veranderde hun grote tuin in een grote speeltuin, annex een soort kinderboerderij. Mensen die hier lucht van kregen brachten allerlei soorten dieren naar hen toe, er kwamen wat oude paarden voor een rustige oude dag, veel hanen vonden een liefdevol onderkomen bij Marieke en langzamerhand groeide het kinderparadijs uit. 

Dieren liefdevol verzorgd

Marieke constateerde tot haar grote vreugde hoe de vele kinderen genoten. Ook de dieren beleven hier de tijd van hun leven. Ze worden liefdevol verzorgd en beziggehouden. Sommige kinderen hebben een beperking, andere hebben problemen thuis, of op school. Marieke werd een soort ‘plaatsvervangende moeder’. “Heerlijk om het vertrouwen van zo veel kinderen te krijgen en om ze te zien genieten van de extra aandacht, van de vele dieren, de paarden, enzovoort.”

Er worden momenteel emmers vol bramen geplukt, de appelbomen beloven een overvloedige oogst. Er ontstond in de loop der tijd een echt Pippi Langkous sfeertje. “Met Pasen verven we paaseieren en verstoppen we ze. Zo leuk om de kinderen te horen juichen als ze er een hebben gevonden! In de coronatijd gingen we met de paarden Oostzaan in om paaseieren rond te delen. We doen aan Halloween, we houden slaapkampen, barbecuefeesten, van tijd tot tijd houden we een bonte avond. En uiteraard slaan we regelmatig aan het picknicken. Er vormen zich als vanzelf knutselgroepjes; wie wil knutselen kan lekker zijn gang gaan. Er zijn altijd wel een paar handige kinderen die de leukste dingen weten te maken, vaak mét elkaar. In de winter leggen we een schaatsbaan aan, natuurlijk vieren we Sinterklaas uitgebreid, en zo kan ik nog wel even doorgaan…”

Naar de Gay Pride

Het enthousiasme stroomt Mariekes mond uit. “Met de grotere meiden - zestien jaar - ben ik dit jaar naar de Gay Pride gegaan. Wij stonden op het VIP-dek! Wat hadden we daar een plezier.” Marieke geeft ook allerlei soorten workshops voor kinderen, want kinderen moeten dingen leren. Ze geeft EHBO-lessen. “Ze moeten elkaar kunnen helpen als er bijvoorbeeld iets tijdens het paardrijden gebeurt.” 

Marieke is blij dat ze financieel geen grote problemen hebben en dat haar man vierkant achter haar staat, zodat ze zonder onderlinge toestanden de vele hoge kosten wegens diervoer, dokterskosten, onderhoud landschap en dergelijke kunnen betalen. De verdiensten wegen bij lange na niet op tegen de kosten. “We kosten de gemeente geen cent en dát terwijl wij zorgen voor vertier voor de Oostzaanse kinderen. Er is in Landsmeer een speeltuin, een zwembad, een jeugdhonk…. In Oostzaan is er niets voor de kinderen. Daarom zijn zoveel ouders ook zo blij met ons.” 

Wat is dan het probleem? Vanwaar die donkere wolk? Het kinderparadijs lijkt ten onder te gaan aan het grote succes. Het staat op de tocht. Er zijn te veel dieren. De gemeente is weliswaar heel blij met haar activiteiten - Mariekes inzet wordt hogelijk gewaardeerd - maar hoe positief ook, ontwikkelingen als deze vereisen papieren, vergunningen en diploma’s. En dáár zit hem de kneep. 

Petitie

Marieke is bereid alles te doen om ‘haar kinderen’ te kunnen blijven ontvangen en ze voelt zich gesterkt door de gemeente die ook gelukkig is met de kindervreugde in De Heul. Maar ja, in welk vat kan dit probleem gegoten worden? De kinderen zelf kwamen op het idee om een petitie te starten voor behoud van het kinderparadijs. 

De kinderen steunen? Onderteken dan deze petitie. Marieke en de kinderen zijn vol goede moed dat dit hun streven zal helpen.