Oostzaanse Bobby Lust kwam, zag en overwon

Algemeen
The Keppler Great Walk, Nieuw-Zeeland. Een vierdaagse hike door de bergen nabij Queenstown, hier vanaf de piek met uitzicht over het wolkendek.
The Keppler Great Walk, Nieuw-Zeeland. Een vierdaagse hike door de bergen nabij Queenstown, hier vanaf de piek met uitzicht over het wolkendek. (Foto: Aangeleverd)

OOSTZAAN – Twintig jaar was ze nog maar toen ze in 2012 volmondig ‘ja’ zei tegen de aangereikte kans om in het Australische Brisbane stage te lopen voor haar Bachelor Biologie. En daar ontdekte Bobby Lust een kant van zichzelf die ze eigenlijk nog niet kende: een avontuurlijke inslag, de drang om nieuwe dingen te ontdekken en – letterlijk – grenzen te verleggen. Na Australië begon ze aan een baan en een mooi bestaan in Nieuw-Zeeland. Maar nu heeft ze vakantie en is ze – met partner Alex - even terug bij haar ouders in Oostzaan.

Door Marcel van Stigt

De verslaggever is een tikkie te vroeg bij huize Lust en de hoofdperspoon van dit verhaal is nog niet terug van een stukje fietsen. Maar als hij even later in zijn cappuccino roert staat ze ineens voor hem: een breed lachende en opgeruimd ogende dame in een kleurige zomerjurk. Bobby Lust. Ze is op vakantie met haar Alex en via een korte stop in Denemarken zijn ze even terug bij haar ouderlijk huis in Oostzaan. Net op tijd om de kermis nog mee te kunnen maken. “Ik heb meteen oliebollen gehaald.”

Bobby Lust – dertig jaar inmiddels – zocht tien jaar geleden een stageadres voor haar Bachelor Biologie aan de VU in Amsterdam. En toen werd ze ineens benaderd door een kennis uit Den Ilp die in Australië woont. Of ze het zag zitten om vier maanden stage te lopen in Brisbane. Koraalrifonderzoek doen. Bobby wilde deze mogelijkheid niet laten lopen en boekte meteen een vliegreis. Haar ouders stonden er achter, gaven haar de ruimte om dit avontuur voor vier maanden aan te gaan. Maar ze moesten wel even slikken toen hun dochter na haar stageperiode aan de lijn hing en met een boodschap kwam waar ze niet helemaal op hadden gerekend: “Ik kom nog niet naar huis, hoor!” Ze had het daar in Brisbane enorm naar haar zin en bij een eenmalig avontuur van vier maanden bleef het niet. Het was nog maar het begin.

Naar Nieuw-Zeeland

“Ik ben zes maanden in Australië gebleven”, vertelt Bobby, terwijl haar ogen fonkelen van enthousiasme. “Ik ben in Brisbane blijven werken, heb gereisd, heb nog een baantje gehad in Melbourne en ben teruggekeerd in Brisbane. Ik wilde mijn PhD-titel halen en zag op Facebook een vacature bij een laboratorium in Wellington, Nieuw-Zeeland. ‘Must be willing to travel’, stond erbij. Geen probleem. Ik ben er in mei 2017 naartoe verhuisd. In het lab ben ik de symbiose tussen koraal en algen gaan onderzoeken. Algen wonen in de huid van koraal, en zodra ze verdwijnen, verbleekt het koraal en sterft. Door de opwarming van de aarde en het zeewater gaan sommige algen niet meer samen met koraal. In het lab maken we nu combinaties met andere soorten alg, een experiment om te kijken of koraal kan blijven behouden.”

Doctor Bobby Lust

De gewenste PhD-titel heeft Bobby vorige jaar in augustus binnengehaald. Doctor Bobby Lust is het nu, waarbij ze het voor lief neemt dat de Engelstalige bevolking soms om haar achternaam moet gniffelen. Maar zelf ziet ze daar de humor ook wel van in. 

Na een korte periode in Nederland is Bobby teruggekeerd naar Wellington. Daar heeft ze in het Wilderlab de onderzoeken naar de bedreigde koraalriffen weer opgepakt. Ze analyseert DNA-deeltjes die uit het water zijn gefilterd. Maar op de eerste plaats is ze gepromoveerd tot labmanager. Ze stuur een team onderzoekers aan. En ze woont samen met de Brit Alex, die ze tijdens haar studie heeft ontmoet.

Beste beslissing

Spannend vond ze het, terugblikkend, zeker om in 2012 die eerste, grote stap naar Australië te zetten. Maar misschien was het wel de beste beslissing die ze ooit heeft genomen. “Als kind was ik vrij rustig en ondernam ik niet zo veel”, zegt ze. “Maar toen ik in Australië zat en ik helemaal op mezelf was aangewezen ontdekte ik dat ik het leuk vond om dingen te doen. Verhuizen naar Nieuw-Zeeland was daardoor wat makkelijker, al was ik toen opnieuw helemaal op mezelf aangewezen. Er zijn meer Nederlanders die een dergelijke stap maken. Er zijn twee groepen, heb ik ontdekt. De ene zoekt andere Nederlanders op, de tweede juist andere mensen. Ik heb dat laatste gedaan.”

Bobby Lust geniet van haar huidige leven. Het is haar allemaal overkomen, stelt ze. Met Alex is ze heel gelukkig, haar werk vindt ze heel boeiend en de werksfeer ervaart ze als heel plezierig. Er heerst vaak chaos en dat vindt ze heerlijk; tegen de vele verzoeken die binnenkomen om onderzoek te doen – er worden met grote regelmaat monsters opgestuurd – wordt altijd ‘ja’ gezegd. Elke dag krijgt daarmee een onvoorspelbaar verloop. Ze blijft daar nog wel een tijdje hangen, denk te. Maar ze weet ook dat haar leven inmiddels net zo onvoorspelbaar is als de werkdagen in het Wilderlab. Begint het allemaal onverhoopt wat saai te worden, dan pakt ze haar koffers weer, en gaat ze elders een nieuw avontuur aan, en dan ziet ze vanzelf wel wat het haar brengt. “Ik houd me altijd vast aan een Maori-gezegde: Tuhitia te hopo, mairangatia te angitu. Oftewel: feel the fear and do it anyway.” 

Even terug in haar ouderlijk huis.
Sesoko eiland, Okinawa, Japan. Veldwerkonderzoek als deel van haar PhD.
Kerikeri, Nieuw Zeeland. Oud & nieuw op z'n Nieuw Zeelands.
Mt Holdsworth, Nieuw Zeeland. Alex (partner) en Bobby na de klim tot 1216 meter boven zeeniveau, in truien gebreid door moederlief in Oostzaan en per post opgestuurd.
Motorfietstour over het zuidereiland van Nieuw-Zeeland, twee weken lang toeren met tent en slaapzakken achterop de fiets.