Column Marcel van Stigt: Een ruime boog

Het werd een diepe teleurstelling. Eenmaal binnen keek ik rond en... herkende niemand. Ik heb nog even in grote vertwijfeling rondgelopen en wat oude foto’s bekeken, maar daarna hield ik het voor gezien. De reünie heeft voor mij hooguit twintig minuten geduurd. 

Ik had het kunnen weten: ik ben namelijk meer iemand van vooruitblikken dan van terugkijken.   

Nee, dan de reünie met een groepje oud-collega’s van mijn vorige werkgever, NCOI Opleidingen. Twee sympathieke dames, vier vreselijk leuke meiden en een bijzonder aimabele vent. 

We troffen elkaar afgelopen vrijdagavond bij Boules & Bites in Utrecht – ik anderhalf uur later dan gepland omdat mijn auto nogal ver in een woonwijk stond en ik bovendien vijfendertig keer over de gracht waar ik moest zijn heen en weer heb gelopen voordat ik in de gaten kreeg dat ik ergens een trappetje af moest omdat het bewuste café zich beneden, pal aan het water bevond. Mijn ex-collega’s hadden de hoop al bijna opgegeven mij nog te zien binnenwandelen. 

Dat we op deze vrijdag jeu de boules gingen spelen was bijna vanzelfsprekend. Tijdens een opruimdag op de afdeling waar ik heb gewerkt waren we, ergens diep in een kast, op een speelgoedsetje jeu de boules-ballen gestuit. 

Het was bijna lunchtijd, het zonnetje scheen en met het vaste groepje waarmee ik normaalgesproken een wandeling over de nabijgelegen Hilversumse hei maakte, doopte ik een grasveldje voor het kantoor om in een jeu de boulesbaan. 

Het werd een dagelijkse routine. Een plezierige invulling van de lunchpauze, gewoon voor de lol. Maar ja, eenmaal aan de beurt wil je toch het beste uit jezelf halen. In het wat hobbelige grasveld, met hier en daar een verraderlijk polletje en kuiltje, zag ik geen kansen. Daarom koos ik voor een bijzondere, bovenhandse worp, waarbij ik de bal een ruime boog liet beschrijven. Het ging soms wel ten koste van een enkele vogel die dacht zonder gevaar laag over te kunnen vliegen, maar het effect was er niet minder om. Met grote regelmaat kwam de bal daar neer waar ik het het zo ongeveer had bedoeld. En dat leverde punten op!

Deze techniek kon ik afgelopen vrijdag vanwege het lage plafond niet gebruiken. Het moest onderhands en dat was nog best een uitdaging. Eigenlijk had ik daar een paar dagen eerder moeten kijken, zoals Max Verstappen vooraf een circuit verkent. Dan had ik mijn tactiek en techniek tijdig kunnen aanpassen. 

Maar vooral had ik dan geweten hoe ik deze zorgvuldig weggemoffelde locatie afgelopen vrijdag meteen had kunnen vinden.