Het Warme Huis staat voor iedereen open
OOSTZAAN - Sinds de officiële opening van Het Warme Huis op 19 december, is het alleen maar gegroeid. Niet in omvang, maar qua inhoud. Was het van origine een vangnet voor mensen die gebukt gaan onder de energiecrisis en voor mensen die moeite hebben rond te komen door de exorbitante prijsstijgingen…. dát stadium is allang gepasseerd. Debby van Ingen, de drijvende kracht achter Het Warme Huis, merkt dat er steeds meer mensen binnenkomen ‘om even bij te tanken’, een kopje koffie, een spontaan babbeltje, of gewoon om een boterhammetje mee te eten.
Deze ontwikkeling gaat zo snel. Het gaat allang niet meer over armoedebestrijding alleen, nee, er komen mensen om even de beslommeringen van alledag van zich af te zetten. Een spelletje doen, een stukje breien, een gesprekje over het mooie weer of juist over de donkere wolken die zich soms samenpakken boven iemands hoofd. Er is geen taboe, alles is bespreekbaar en iedereen is welkom.
Hoewel Debby best kan begrijpen dat de stap over de drempel moeilijk kan zijn, want niemand hangt zijn vuile was graag buiten… alleen met dát verschil, dat die vuile was hier GEEN vuile was is. Niets menselijks is hier vreemd. Zij wil nogmaals benadrukken dat het huis open staat voor iedereen. Jong of oud, arm of rijk, met zorgen of zonder zorgen.
Vanuit die ontwikkeling werd Debby geraakt door de vele negatieve berichten die momenteel over de baldadige jongelui van Oostzaan in het nieuws komen. Ze halen kattenkwaad uit, en soms erger. “Dat is waar. Maar er is met iedereen te praten, dus moet dat ook met deze jeugdigen mogelijk zijn”, bedacht Debby. Afgelopen vrijdag kwam een aantal jongeren tussen de tien en vijftien jaar naar het huis, samen met een ambtenaar voor jeugdbeleid en iemand van De Zoete Inval, een vroeger jeugdhonk. “Laten we lekker pannenkoeken bakken, smikkelen en smullen”, opperde Debby. Dat leek hun wel wat en zo werd er al prikkend in de pannenkoeken met spek en stroop, veel met elkaar gepraat en vooral ook veel gelachen.
Wat willen de jongeren? Wat drijft hen? Het zijn geen lieverdjes. Hun leeftijdgenootjes hadden De Wereld als jeugdhonk. Dat is in vlammen opgegaan (al lang geleden). Dit groepje tieners hangt op het Sociale Plein rond, schreeuwt en maakt herrie. Veel bezoekers die naar de hulpverlening willen gaan ervaren de chaos die daar soms heerst als niet prettig, zacht uitgedrukt. Wat zeggen de jongelui daar zelf over? Het is maar een klein groepje dat overlast bezorgt. Waarom gebeuren er soms nare dingen? Laat ze het maar vertellen. Belangrijker nog, laten we eens naar hen luisteren.
“Als we nu eens beginnen met verbinding te maken, laten we begrip tonen voor hun situatie, sommigen hebben het niet makkelijk in de thuissituatie, op school, of met vriendjes. Waarom schreeuwt de jeugd om aandacht? Waar komt dit gedrag vandaan?” Debby wil graag praten over de onderliggende redenen en van daaruit kijken wat we eraan kunnen doen. Pannenkoeken bakken en gezellig samen eten blijkt een schot in de roos om hierover in een ontspannen sfeer, te praten.
Natuurlijk moet de tafel ook opgeruimd worden, want er lopen hier geen dienstmeisjes rond, de handjes moeten wapperen, de afwas gedaan en wat nog meer? Er is nog zoveel te doen, maar ook nog zoveel te leren: praten met elkaar, maak verbinding, betrek jongeren bij de ouderen en leer elkaar te respecteren, te begrijpen.
Hier in huis gaat het net als in een gewoon gezin. Ook hier gelden regels. Niemand is op bezoek, er is niemand die de boel achter je opruimt. Zelf doen. Tafel dekken. Mee helpen koken. Opruimen. Hier gelden dezelfde regels als thuis: normen en waarden.
Hoewel al velen de weg naar het Zuideinde 180 hebben gevonden, staat de deur open voor iedereen die zich even wil wentelen in de warmte en gastvrijheid van dit huis.
Barbara van Wijk
