Relativeren is een kunst
Onlangs was ik in de gelegenheid om een bezoekje te brengen aan de tent op de Baanstee. Maar liefst 300 mensen in de tent wachten daar op het verdere verloop van hun asielaanvragen. En binnenkort loopt dat aantal op naar 450.
In die tent is het veel beter dan de negatieve verhalen in sommige media
In bepaalde media vooral negatieve berichten. Jammer. Mijn indruk is tegenovergesteld. Stop 300 mensen van verschillende nationaliteiten (en dus ook verschillende talen), uiteenlopende godsdiensten, jong en oud, man, vrouw, LHBTI-ers enzovoort bij elkaar. Allemaal mensen die op zoek zijn naar een beter leven. Mensen die hun land achter zich lieten domweg omdat de bommen hen om de oren vlogen, omdat er niet of nauwelijks te eten is, omdat er in ‘hun’ land geen uitzicht is op vrede en op een menswaardig bestaan. Wat zou je zelf doen? Natuurlijk ga je op zoek naar dat betere leven. Daarvoor moet je een hoge prijs betalen. Huis, haard, geliefden, vrienden, alles laat je achter.
En tsja, dan kom je in het ‘beloofde land’. Het blijkt er toch iets minder rooskleurig uit te zien dan je tevoren dacht. Opvang in een tent, lange rijen met wachtende lotgenoten, de onzekerheid of je wel of niet mag blijven. Het vreet aan je. En dan moet je de ruimte ook nog eens delen met mensen die je niet verstaat, die er andere godsdiensten, gewoonten en gebruiken op na houden. Is het gek dat er dan zo nu en dan spanningen ontstaan? Nee, natuurlijk niet!
Dak boven het hoofd
Men zegt wel: zet drie Nederlanders bij elkaar en je hebt drie kerken, drie politieke partijen en drie omroepen. Ook wij hebben zo onze verschillen van mening. Maar gelukkig, we spreken wel dezelfde taal en hebben allen (nou ja bijna allen) een dak boven het hoofd.
In de tent trof ik een serene sfeer. Spelende kinderen, telefonerende mannen, vrouwen die zich vooral over de kinderen ontfermen. Een droevige aanblik. Slenterende, zich te pletter vervelende mannen en vrouwen die vurig hopen op een beter en veiliger bestaan. De mensen van het COA doen hun stinkende best om er in de tent het beste van te maken. Zorgzaam, hulp biedend, begrip tonend en tegelijkertijd de boel in goede banen leiden. Zij verdienen onze waardering en support.
Een beetje geluk
Dat sommige media nog altijd het standpunt huldigen dat ‘goed nieuws, geen nieuws is’, is jammer. Want neemt u maar van mij aan: in die tent is het veel beter dan deze media schrijven. Is het daar het ideale lustoord? Nee, integendeel. Maar het is er stukken beter dan op blote voeten door een kletsnat en steenkoud bos in een onbekend land lopen op zoek naar een beetje geluk.
