Laat ze maar even
Misschien ken je die reclame van jaren terug nog wel waarin een kind luid krijsend op de vloer van de supermarkt ligt omdat hij zijn zin niet krijgt. En dat de moeder er dan vervolgens luid krijsend naast gaat liggen.
Ik raad niemand aan om dit te doen. Simpelweg omdat je jezelf compleet voor schut zet uiteraard, maar ook omdat het in het kader van het goeie voorbeeld geven, niet zo heel handig is. Wat de moeder wel slim doet, is dat ze niet met het kind in discussie gaat of hem probeert te kalmeren. Dat heeft waarschijnlijk toch weinig zin.
Ga geen gesprek aan met een boos kind. Natuurlijk geef je duidelijke grenzen aan als er dingen stuk gaan of gewonden vallen, want dat is zeker niet de bedoeling. Maar wacht in alle andere gevallen tot de ergste emotie voorbij is voor je reageert. Waarom? Heel simpel: ze horen je toch niet.
Als de emotie wat is gezakt zijn ze weer voor rede vatbaar en kúnnen ze je ook weer horen. Tijdens grote boosheid of verdriet staan ze gewoon even uit.
Misschien heb je je partner wel eens heel hard ‘schreeuw niet zo!!’ naar de kinderen horen roepen. Dat is voor het schrikeffect misschien wel goed, want de kans bestaat dat ze van opperste verbazing stilvallen.
Maar in het kader van ‘doe wat jij wilt dat zij doen’ en dus het goeie voorbeeld geven, is dat misschien toch niet zo heel handig. Tenslotte doet jouw schreeuwende partner zelf precies waar hij wil dat ze mee ophouden.
En soms wordt het dan zelfs een soort schreeuwwedstrijd. Er wordt om het hardst tegen elkaar geschreeuwd en doordat ze elkaar proberen te overschreeuwen horen ze alleen nog maar zichzelf. Ik vraag me oprecht wel eens af waarom ze die moeite doen, want de ander hoort ze toch niet.
Vanaf de zijlijn is het bijna grappig om te zien, als het niet zo luid zou zijn, en vraag je je af wat ze nou eigenlijk aan het doen zijn. Maar als je er middenin zit, heb je dat vaak helemaal niet door. Want dan zit je gewoon vol middenin je emotie.
Linda
www.relaxtemoeder.com
