Sinter sinter Maarten
Een paar van de liedjes die wij vroeger zongen toen we langs de deuren gingen herinner ik me nog wel. Dat waren vaak korte liedjes, zodat je snel klaar was met zingen en weer door kon naar het volgende huis. En ze gingen vooral niet over ene Sint Maarten die zijn mantel in tweeën sneed zodat hij een arme bedelaar de helft kon geven.
Het verhaal van Sint Maarten is mij vroeger vast wel verteld maar is niet echt blijven hangen. Ik kon me niets herinneren over het verhaal en het delen van de mantel. Tot mijn kinderen thuiskwamen met liedjes over hem. Zij zitten op een Vrijeschool en daar leren ze ook Sintmaartenliedjes die wat langer (veel langer) zijn dan een paar regels. Ik keek op van de teksten en de lengte van de liedjes en dat doen over het algemeen ook de mensen bij wie wij aanbellen.
Meestal denken zij namelijk dat na het eerste couplet het lied wel af is en halen zij onder een ‘mooi liedje zeg’ de bak met snoep al tevoorschijn. Echter volgt er vaak nog een couplet en soms zelfs nog twee.
En ik vind het dan ieder jaar opnieuw weer heerlijk om te zien hoe de kinderen uit volle borst blijven zingen en de persoon aan de deur een beetje heen en weer wiegt of schuifelt, tenslotte tegen de deurpost leunt en na het zich afvragen hoe lang het nog duurt, berust in het feit dat hij of zij daar nog wel even staat.
Ondanks mijn voorstel om één couplet te zingen deden de kinderen rustig het hele lied, want, zo wisten zij inmiddels, meestal kregen ze dan juist extra snoep omdát ze zo lang hadden gezongen. Inmiddels werd er wel van de week geopperd dat het een idee zou kunnen zijn om voor meerdere huizen tegelijk in één keer een lied te doen.
Maar afwijken van het repertoire zijn ze niet van plan, want met die berg snoep hebben zij een duidelijk doel voor ogen.
Dus buurtjes, pak er een stoel bij, we komen er weer aan!
