Column Pieta sept

Algemeen
Afbeelding
(Foto: Aangeleverd)

Koffie

Terwijl ons land stuurloos ronddobbert, stuur ik de verhuismannen aan. Al weken was ik in de voorbereiding voor dit moment. Immers een goed begin is het halve werk. Talloze dozen heb ik met zorg en beleid gevuld. Beleid volgens de regels die bij de dozen meegeleverd werden. De vuistregel is dat alle dozen geheel gevuld moeten worden. Voor glaswerk geldt nog een extra regel; de eerste laag dient rechtop ingepakt te worden en de volgende lagen liggend. Dan is er nog een verschil in dozen. Je hebt boekendozen en ‘alles wat’ dozen. Ik ben begonnen met de boekendozen. Oh wat ging dat lekker snel. Een boek is een boek is een boek. Daar kan je echt niet de mist mee ingaan. Totdat ik bij de laatste voorraad boeken aankwam. De doos was slechts half gevuld. Ja, ik zal het toegeven ik heb de regel aan mijn laars gelapt en de doos verder gevuld met handdoeken. Doosje dicht en niemand die het ziet. Toch gek dat ik mij daar enigszins schuldig over voelde. Beleid en regels, het doet wat met je zodra beleid niet uitvoerbaar blijkt. Je gaat er nog eens over nadenken. Toen ik eenmaal aan het glaswerk toe was, was ik de ‘glasregel’ al weer kwijt. U raadt het al. Mijn glaswerk ligt dus geheel liggend in de doos. Weer ging ik voor doosje dicht en niemand die het ziet. Allengs werd mijn schuldgevoel kleiner, maar de zorg bleef wel gehandhaafd. Zo stond ik op de dag des verhuizing al om 6.00 uur op om tijdig de allerlaatste spullen in te kunnen pakken. Toen om 7.30 uur de verhuiswagen voorreed was ik dan ook geheel kant en klaar. Met drie verhuismannen deden we een rondje huis en namen daarna dankbaar de complimenten in ontvangst voor onze goede voorbereiding. Helaas had ik te vroeg gejuicht. Na een uurtje vroegen de mannen om koffie. Regel één had ik over het hoofd gezien: “pak nooit de koffiespullen in’. Koffie, koffie, lekker bakkie koffie (Rita Corrita, 1958).

Pieta van der Mark

september 2021