Column Wim december

Als je heel snel boodschappen wilt doen, wordt je altijd tegengewerkt. Je gooit een munt in het boodschappenwagentje en komt erachter dat nou net die kar een enorme afwijking naar links heeft. Lekker zeg zo´n afwijking.Oke , op naar de groente en het fruit. En ja hoor, twee karren blokkeren de doorgang en twee echtparen bespreken het diner voor de avond. Dan hoor je : Nee spruitjes hebben wij gisteren al gehad en o nee nou niet weer witlof. Wat interesseert mij dat nou. Uiteindelijk krijg je de kans om prei te scoren. Op naar de vleeswaren. Wat zal ik nemen gehaktballen of tartaar? Bij de vitrine aangekomen staat er zo’n klein huftertje met zijn vinger in de tartaar te prikken. En met luide stem zeg je “de tartaar hoef ik nu ook niet meer” waarna de moeder met rood hoofd haar kind meesleurt. Opvoeding? Nu naar de melkprodukten en ja hoor weer een karrenblokkade. Zullen we vla of ijsjes meenemen, want ze komen zondag langs bespreken oma en opa. Ga opzij en zet deze discussie voortaan thuis verder. Mag ik er even bij, vraag ik en men kijkt mij aan met een blik van “waar bemoei je je mee”, maar toch wordt je de kans gegeven om iets te pakken. Vervolgens op naar de alcoholica. Daar staan twee mensen te praten over de wijnen, waar ze vandaan komen, de smaak, de afdronk en het percentage alcohol. Dan denk je dat zijn de kenners. Alleen als je bijna het pad uitbent zie je de vrouw het goedkoopste witte wijntje in kartonnen verpakking uit het vak pakken. Op naar de kassa en je neemt uiteraard de pinkassa. Helaas staan daar enkele klanten die niet gezien hadden dat dit alleen voor pin was. Ja gezellig is anders.