Gewipt
Tweewekelijkse column van Simon de Boer
Hoogtepunt in de commissievergadering van het stadsdeel-bestuur is ‘Bewoners aan het woord’. Ik kijk daar graag naar, zo leer je bewoners en de problemen in buurten kennen.
Ik sprak over het rapport ‘Groen in de stad’ - dat onthult dat het college daar een potje van maakt. Redenen genoeg om alle groen schadende activiteiten in ons stadsdeel te pauzeren, dacht ik. De portefeuillehouder zag dat anders: nul op het rekwest. ’Is het een idee om lokale groenorganisaties te betrekken?’, probeerde ik. GroenLinks reageerde: ‘Er verdwijnt al zóvéél in lades…’ Tja… Een SP-lid: ‘Kijk, er is woningnood, bouwen kost nu eenmaal groen!’ Maar door woningnood kwamen toch ooit onze groene tuindorpen tot stand?
Twee Banne-bewoonsters maakte bezwaar tegen het kappen van 84 bomen. Vanwege juridische protocollen kon hierover niets medegedeeld worden. ‘En waarom geen bewonersparticipatie?’ Een nietszeggend antwoord volgde. De bestuurskilte trok door de Noordse glasvezelkabels en werd voelbaar in de huiskamers.
Dan was er nog de mevrouw met een doorwrocht pleidooi tegen nieuwbouw in de Waterlandpleinbuurt. Het mocht niet baten. ’Weet u wel hoeveel moeite het kostte?’ huilde ze toen bleek dat ze niet serieus genomen werd, ‘Nou ik stop er mee!’ Ze zette haar camera uit, het beeld werd zwart. Beter kon de verstoorde relatie tussen bewoners en bestuur niet verbeeld worden.
‘Bewoners aan het woord’ zou een vitaal onderdeel kunnen zijn van de micro-democratie waar de politiek vandaag de mond vol van heeft - en waar de burger naar verlangt. Maar deze avond werkte het niet. We werden gewoon gewipt.
Simon de Boer
