Verre familie
Geloof het of niet, maar het is echt waar: Coos, de poes die samen met katten Bliksem en Frits bij mij thuis rondloopt, kijkt graag televisie. En niet geheel toevallig naar dierendocumentaires. Maar ook weer niet alles; ze is heel selectief.
Ik ontdekte het twee weken geleden, toen ik naar mijn favoriete programma - Love Nature - keek. Rende Coos eerst nog met vaste maatje Bliksem door de huiskamer, opeens hield ze stil. Ze richtte haar blik op het televisiescherm en sprong op een krukje om het nog beter te kunnen bekijken.
Op tv waren jachtluipaarden te zien. Verre familie - de opnamen waren gemaakt in Zuid-Afrika - maar toch familie. Coos keek er minutenlang naar, stokstijf en met strakke blik. Heel bijzonder.
Love Nature staat bij mij vaak op. Het programma toont continu de mooiste natuurdocumentaires. Zonder reclame – zó heerlijk, een televisieprogramma zonder reclameblokken ertussen! – en op de achtergrond rustige muziek en een bedaarde commentaarstem.
De onderwerpen lopen wijd uiteen. Van de territoriumdrift van de Braziliaanse beukbaviaan en de escapades van de grauwe grotgems tot het jachtinstinct van de Siciliaanse sidderslang en het slome paargedrag van de Libanese lamzaklibelle. Ik vind het allemaal even leuk en leerzaam.
Zoals ik ook graag kijk naar de documentaires van David Attenborough. Met name als hij me meevoert naar de wondere wereld onder water en me bijpraat over de vreemdsoortige vissen die daar rondzwemmen. Bontgekleurde, vrolijke types, maar ook dofgrijze exemplaren die stikchagrijnig, duidelijk niet in hun hum, voor zich uitkijken – daar moet ik dan weer vreselijk om lachen. Coos kijkt me dan met grote ogen van verbazing aan. Begrijpelijk. Het valt ook niet uit te leggen.
De beelden weten Coos niet altijd te boeien. Net nog vergaapte ik me op Love Nature aan een school felgele diklipvissen. Werkelijk prachtig om te zien. Coos liep langs, keek er even naar, maar liep ongeïnteresseerd door naar haar bakje met brokken. Voor de zeeanemonen die na haar diner in beeld kwamen toonden ze nog minder belangstelling. Ze begon zelfs demonstratief te gapen.
Even overwoog ik om dan maar naar een ander programma te zappen. Misschien konden we samen naar het vrouwenvoetbal kijken.
Gelukkig heb ik het bij Love Nature gehouden. Het draaide nu om een apensoort in een Afrikaans moerasbos. En ineens was Coos weer helemaal bij de les. Ze sprong op het krukje en keek gebiologeerd naar de apen die zich tegoed deden aan bladeren.
Maar waarom was ze nu weer wel geïnteresseerd? Geen flauw idee had ik. Totdat de naam van de apen werd genoemd. Het waren meerkatten. Toen begreep ik het.
