De droombaan van Chris Schuttert

OOSTZAAN – Na een knappe derde plaats in de koppelklasse van de Mazda MX-5 Cup volgde afgelopen zondag op het circuit van Zandvoort een minder goede prestatie: veertiende, te wijten aan een door een tijdstraf gedwongen start in het achterveld. Jammer, maar Chris Schuttert zal zijn helm niet uit pure frustratie richting branding hebben gesmeten. De nog maar 15-jarige Oostzaanse coureur is de nuchterheid zelve en weet dat hij nog een lange weg heeft te gaan. Pech en teleurstellingen horen er dan gewoon bij.

In de familie Schuttert waart het racevirus rond. Vader Alex scheurde al over het circuit van Zandvoort en Chris was er altijd als toeschouwer bij. Niet zittend op de tribune, maar staand op een hoge duin, zwaaiend met een vlag om zijn vader aan te moedigen. Zelf wilde hij later ook racen, maar voor het halen van de verplichte licentie moest hij wachten tot zijn vijftiende jaar. Pas dan mag je de racebaan op. Toen hij eenmaal veertien was telde hij de dagen naar zijn vijftiende verjaardag. Hij haalde zijn licentie, maar moest toch nog wachten omdat het coronavirus een blokkade opwierp. Maar uiteindelijk was het dan zover.

Mazda MX-5-klasse

Chris komt uit in de Mazda MX-5-klasse. Het zijn ééndaagse races met Mazda’s van dit type die volledig zijn toegerust voor het circuit met een gewicht van ongeveer 960 kilo en 184 pk. Ze halen een maximum snelheid van 180 kilometer per uur. “Iedereen moet zich aan het technisch reglement houden”, legt Chris uit. “Dat betekent dat je je auto niet zomaar mag aanpassen. Bijvoorbeeld op bepaalde banden rijden. Dat is heel fair. Want anders wint degene met de dikste portemonnee. Zelf heb ik nog wel een aanpassing gedaan die is toegestaan. Naast twee buitenspiegels en een binnenspiegel staat op mijn dashboard een bolle spiegel. Daarin zie ik alles wat er achter mij gebeurt. Dat is handig als bijvoorbeeld de buitenspiegels beslagen zijn.”

Het komt aan op rijvaardigheid

Technisch vernuft kan het verschil niet maken, dus het komt aan op de rijvaardigheid van de rijder. Maar niet alleen dat. Goed opletten wat je tegenstander doet, zeker van je zaak zijn, mentaal sterk zijn en lef tonen – het is allemaal even belangrijk. En het laat zich raden wie op dit vlak het goede voorbeeld geeft. Ook Chris zit natuurlijk aan de buis gekluisterd als nationale held Max Verstappen ronkend aan de start verschijnt. Zijn analyse in één zin: “Max is een aanvallende coureur, die niet afwacht maar toeslaat.”

‘Steeds beter’ 

Droomt Chris van soortgelijke heldendaden? De vraag ligt voor de hand, maar de jonge Oostzaner durft er nog niet aan te denken. “Ik heb nog een lange weg te gaan”, stelt hij. “Maar ik leer van mijn fouten en word steeds beter.”

Tijdens de koppelklasse, twee weken geleden op het circuit van Zandvoort, bleek dat Chris over talent beschikt. Als jongste deelnemers presteerde hij het om samen met zijn 16-jarige teamgenoot Sam Jongejan de derde plaats in de wacht te slepen. 

Laatste wedstrijd

Afgelopen zondag reed Chris de laatste wedstrijd van het seizoen. Helaas kwam het overschrijden van de tracklimits hem op een tijdstraf te staan. Het betekende dat hij als twintigste moest starten. Dan sta je al voor het startschot op achterstand en haal je die amper nog in. Toch heeft hij zijn uiterste best gedaan om in ieder geval zijn doelstelling te behalen – een notering in de top tien – maar het is niet gelukt. Hij kwam niet verder dan de veertiende plek.

Geen probleem echter. Hij heeft weer wat geleerd en heeft vooral van de race genoten. En dat laatste is het belangrijkste. “Dit is gewoon heel leuk om te doen”, stelt hij. “En als ik hier mijn baan van kan maken, ben ik de gelukkigste man op aarde.”