Na bijna 50 jaar sluit restaurant Markerwaard definitief

‘De familie had geen belangstelling voor overname’

Iedereen kent restaurant Markerwaard vanwege zijn unieke interieur. De gigantische houten botenverzameling maakt indruk en doet menigeen likkebaardend door het restaurant lopen. Leo is het creatieve brein achter de inrichting: “Ik kom uit de standbouw en heb oog voor presentatie. Ik heb de tafels zelf gemaakt. Deze ansichtkaarten”, vertelt hij wijzend, “heb ik op een dag op deze lampen geplakt. Je hebt dan meteen sfeer.”

Opgegroeid in restaurant Markerwaard Enkhuizen

Desiree Klaassen (56) is opgegroeid in het restaurant en kent niet anders. “Mijn ouders hadden het restaurant. Op mijn twaalfde deed ik al tafels afruimen en op m’n veertiende stond ik achter de bar Irish koffie te maken.”

Markerwaard had het eerste buitenterras, mijmert Desiree. “De tafels van binnen werden onder de bomen gezet.” Inmiddels is er er geen horecazaak in Enkhuizen zonder terras. Leo: “We zijn de gemeente dankbaar dat we ons terras mochten vergroten tijdens de coronaperiode. Daardoor kregen wij de kans om geld terug te verdienen.” Het nieuwe terras neemt parkeerplaatsen in beslag, maar geen onvertogen woord van de buren, zegt Leo. “Onze buurtjes zijn gek met ons en wij met hen.”

Roerige jaren

Ze maken nét niet het 50-jarig jubileum mee: het waren 23 roerige jaren zegt Leo. “We hebben al vrij snel de menukaart veranderd. Tot 2007 waren het gouden jaren. Daarna kwam de kredietcrisis en werd het wat minder. Wat ik heel erg zal missen zijn de jongeren met wie we gewerkt hebben. Er kwamen zelfs jongeren die het moeilijk hadden bij ons thuis. Op een gegeven moment zijn we een leerbedrijf geworden.”

Hart voor jongeren die niemand  begreep

Jongeren met een ‘rugzakje’, die het wat lastiger hebben, vinden hier hun draai en daar zijn ze beiden best trots op. “Jongeren die niemand begreep en waar niemand iets me kon, begrepen wij wel. Dat extra steuntje in de rug vinden we superleuk om te geven. We hebben veel succes gehad met de jongeren”, zegt Leo. “Maar ze doen het allemaal zelf. Zo heeft er dertien jaar een jonge vrouw in de keuken gewerkt, die hier begon als jongere. Dat is een soort stiefdochter geworden en met haar hebben we een sterke band opgebouwd.”

Desiree: “Hoe jonge mensen groeien binnen je bedrijf is heel bijzonder om mee te maken Dan werd er door school bijvoorbeeld gezegd wat iemand níet kon. Soms kregen we een boekwerkje met een soort handleiding om iemand te begrijpen. Wij keken naar de mogelijkheden van een jongere en dat ging altijd goed.”

Goede familiaire sfeer

Leo: “Onze kracht is dat wij ze niet in een hokje douwen.” Desiree: “Wij werken als eigenaren ook mee. We zijn wel de baas, maar in principe is iedereen hier gelijk. Dat kregen we ook van gasten te horen, die zeiden: zijn jullie allemaal familie ofzo? Als de sfeer goed is in een bedrijf, dan voel je dat als klant.” Leo: “Tussen een afwasser en mij zit geen verschil.”

Rooskleurige toekomst

Komt na het harde werken de grote leegte? “Nee hoor”, zegt Leo. “In een zwart gat kom ik niet. Op een leugenbankje zul je mij niet snel zien zitten. Ik ben creatief en heb zin om weer dingen te maken en ik ben alweer gevraagd om in de horeca mee te werken. Daar heb ik veel zin in.” Desiree: “We gaan veel tijd doorbrengen in ons vakantiehuis op de Veluwe.”

Brasserie Restaurant Markerwaard houdt via BVA Autions Medico in oktober een veiling voor onder meer de scheepsmodellen. Houdt voor de laatste info de website in de gaten: www.restaurant-markerwaard.nl.

Markerwaard sluit 26 september definitief de deuren