Weggeefwinkel geeft weg en krijgt veel

“Tijdens het stukje voor stukje wegkrabben zag je de buurt weer de winkel binnenkomen. Een voorbijganger stak vrolijk zijn duim omhoog.” Tot middernacht houden ze de lampen in de zaak aan. Voor de sociale veiligheid, maar ook om licht in de duisternis uit te stralen. Alleen het opknappen van de ontsierde voordeur (“Wie heeft er een glasplaat?”) en het open plafond, dat ze het liefst goudkleurig maakt (“Ik ben dol op goud”) zijn op de lange baan geschoven. Veel gulle giften kwamen naar de winkel toe, met buurtbudget en ondersteuning van woningcorporatie Rochdale kon ze realiseren wat er nu staat. Maar nu is het op. Dat ook dat wel goed komt, weet Riske de Cock zeker, en ze wijst naar boven. De Westerpost doet gewoon een oproep: wie kan helpen?

Gucci-tas

Alle zegen komt uit de buurt naar nummer 59, op de hoek met de Burgemeester Fockstraat in Slotermeer. Spullen worden en masse gebracht. In goede staat, gewassen, zoals Riske en collega’s ook vragen. Die collega’s zijn Lela, Silvia, Khulood, Mariam en Rachida, die er als vrijwilliger ervaring opdoen, soms de Nederlandse taal zo beter onder de knie krijgen en onder de vleugels van Riske hun talenten kunnen ontplooien. “Er zit zoveel talent in deze dames. Sommigen hebben daar zelf geen idee van. Mensen denken dat diploma’s alles zijn. Hier zie je weer dat het om vaardigheden en talent gaat.” Ze is bezig de vrijwilligersvergoeding die ze hun geeft op te hogen; fondsen zijn al aangeschreven. Niet voor haarzelf. “Niet nodig,” zegt ze keer op keer. “Gratis geeft mij en ons hier zoveel!” Ze aait haar Gucci-tas, een door buurtbewoner Loes gemaakt exemplaar waar je nog een spijkerbroek in kunt herkennen. En waar werkelijk het label Gucci op is genaaid. “Een unieke tas, zoveel waard voor mij. Wie heeft er dan nog een Gucci van honderden euro’s nodig?”

Voor niks of bijna niks

De grote ommekeer in haar lerarenleven kwam tien jaar geleden, toen ze na een ingeving een doos met roze kinderkleertjes naar de Voedselbank bracht. Het bleek een uitkomst, want daar kenden ze iemand in het asielzoekerscentrum die net was bevallen van een meisje. Het liet haar inzien dat sommige mensen spullen nodig hebben, die anderen kunnen missen. Naar de Buurtkeuken, waar haar echtgenoot/voormalig aardrijkskundeleraar René de Cock soep kookt voor de buurt, nam ze af en toe wat kleding mee. Om weg te geven. Dat nam zo’n vlucht dat de wens voor een eigen winkel, waar ze kleding, speelgoed en gebruiksvoorwerpen voor niks kon aanbieden, groeide. Een wens die uitkwam, toen Rochdale het winkelpand in Slotermeer beschikbaar stelde. “Mensen mogen hier zeven artikelen gratis meenemen. Vanaf het achtste betaal je een euro per artikel.” Dat verklaart de kassa op de toonbank, waar ook donaties welkom zijn. “Soms staan mensen erop toch iets meer bij te dragen.”

Wereldbaan

Ruim een maand na de opening ginger nog geen dag voorbij dat er geen ‘nieuwe, tweedehands spullen’ binnenkwamen. Van kleding, heel veel kleding, en schoenen tot spellen, speelgoed (een houten keukentje!), dvd’s en zelfs een lolobal. Een gezellige mikmak van spullen is het én heel gezellig werk, benadrukt Khulood, die tijdens het interview klanten helpt bij het uitzoeken van een outfit. “Dankzij deze winkel heb ik mijn leven weer terug,” aldus de medewerkster die teveel drempels ondervond bij het zoeken naar regulier werk. Riske zelf heeft geen spijt van de ommekeer in haar leven. “Het heeft me zoveel gebracht.” En de winkel heeft veel gegeven. Aan klanten die zichzelf vaak niets kunnen veroorloven en in de vorm van een gelddonatie aan een weeshuis in Uganda. Riske: “Het mooie is: hoe meer we weggeven, hoe meer we krijgen en hoe meer we krijgen, hoe meer we weggeven.” Met een zucht: “Wij hebben hier een wereldbaan.”

De Weggeefwinkel is open op maandag, woensdag, donderdag en vrijdag van 10 tot 16 uur.
Donaties, spullen en andere giften zijn meer dan welkom. Met name kinderkledinghangers, plafondafwerking en dus glas voor een nieuwe voordeur zijn momenteel erg gewenst. Zie ook www.newlifewest.nl.