Schilderijen en beeldenexpositie in de bibliotheek

Algemeen
Het witte kerkje van Heiloo met de Willibrordusput.
Het witte kerkje van Heiloo met de Willibrordusput. (Foto: Wilma van Eijl)

HEILOO -  “Mijn hele leven houd ik al van tekenen”, vertelt Wilma van Eijl. Om te vervolgen: “Mijn vader was kunstschilder en dat heeft mij zeker gemotiveerd. Ik ben lang in het onderwijs werkzaam geweest en daar kwam het tekenen heel goed van pas. Vanaf 2008 ben ik naast tekenen ook gaan schilderen en ik ontwikkelde zo een geheel eigen stijl.”

Het geeft mij veel voldoening en ik heb er reuze veel plezier in. Ik schilder de laatste jaren op een geheel eigen manier. Ik ga uit van de werkelijkheid en breng die op het doek tot uitdrukking in vlakken en strakke lijnen. Het onderwerp blijft herkenbaar. Ik maak van te voren foto’s van het onderwerp, maak thuis schetsen en kom zo tot een compositie. Ik breng deze over op het doek in meestal vrolijke en frisse kleuren. Voor dit alles gebruik ik doeken van goede kwaliteit en acrylverf. Daarnaast schilder ik ook af en toe op een realistische wijze, voornamelijk vogels en dieren.”

Nico Bijman: beelden

Grillige stukken hout, met vloeiende lijnen en af en toe een knoest. Het liefst dood en beschimmeld. Het Bakkumse bos ligt er vol van. Nico Bijman is geboren en getogen aan de rand van dit bos, en hij was voortdurend door het hout geboeid. “Vaak zag ik er iets in”, vertelt hij. “Bij het meer van Vogelezang/Karpervijver lag vroeger een enorme knoest van een populier (talloze keren vastgelegd als achtergrond voor trouwfoto’s). Voor mij was dit een zeepaard. In een ander stuk zag ik een koeienkop, een draak, een liefkozend paartje. Of domweg de schemerlamp die we thuis hadden. Als ik het niet kon benoemen zag ik gewoon iets moois.”

Als beeldhouwer geeft Nico nu vorm aan het hout. Het liefst werkt hij met een grillig stuk. Die grilligheid laat hij terugkomen in het beeld. Knoesten, lijnen en scheuren krijgen een opvallende plek of een accent. Een mooie onderstam of stobbe geeft dubbele vreugde aan Nico. Als het even kan laat hij het beeld uit de stam ontspringen. De oorsprong van het hout blijft duidelijk zichtbaar. Zijn beelden geven veel ruimte voor verbeelding.

Deze expositie is tot 29 januari 2022 in Bibliotheek Heiloo, tijdens de openingsuren.