Pijlers van de samenleving: ‘Ik hoop dat ezel Amelie mij ook leuk vindt’

door Linda van der Klooster  

Dionne van Dijk is nog maar 19, maar heeft al meer dan tien jaar ervaring als vrijwilliger. Al jaren werkt ze elke woensdag en zaterdagmiddag mee op Kinderboerderij Kiboe in Poeldijk. “Ik was een jaar of acht toen ik voor het eerst meehielp”, vertelt Dionne. “Ik ging met een vriendinnetje mee op een woensdagmiddag. Het was zo leuk, dat ik daarna elke woensdag en zaterdag op de kinderboerderij kwam. Klusjes doen, schoonmaken en dat soort dingen.”

Op haar twaalfde kreeg Dionne van de vaste medewerkers haar eigen sleutel en bodywarmer van Kiboe uitgereikt. “Dat was een echt dingetje, een moment van: nu hoor ik er echt bij”, herinnert ze zich. “Vanaf dat moment had ik ook mijn eigen dienst. Dan ging ik op zaterdagochtend de beestjes buiten zetten. Toen voelde ik me wel erg stoer.”

Uitmesten

Dionne doet inmiddels een opleiding, loopt stage in de kinderopvang, heeft een oppasgezin en werkt als bijbaan in de kassen. Toch is ze nog steeds elke week op de kinderboerderij te vinden. “Ik verzorg de dieren en zet ze ’s avonds binnen. Het schoonmaken van de konijnenhokken en kippenhokken en uitmesten van de geitenstal en de ezelstal is af en toe een zware klus maar het moet wel gebeuren.”

De ezels zijn Dionne’s lievelingsdieren. “Kiboe heeft er drie: Amelie, Billy en Jaimy. Amelie is wel echt mijn lievelingetje. Die is al het langst bij ons. Ik weet niet waarom, maar ik vind haar erg leuk. Ik hoop dat ze mij ook leuk vindt. Altijd als ik kom aanfietsen, kunnen de ezels me al zien en dan komen ze naar het hek en gaan ze balken. Dat is wel herkenning.”

Eigenwijze trekjes

Het is duidelijk dat Dionne het leuk vindt om bij dieren te zijn en ze te verzorgen. “Maar ook de mensen zijn erg leuk. De beheerders Sandra en Marjolein maken altijd een gezellig praatje. Ik vind het leuk dat ze me overal bij betrekken en me alles leren, bijvoorbeeld dat ezels juist heel slim zijn. Ze hadden hier vroeger een ezel, Mien, die kon de deur zelfs openmaken. Dan moesten ze de deur op slot doen, anders kwam ze gewoon binnen. Ook de ezels die er nu zijn hebben wel eigenwijze trekjes. Je krijgt een band met zo’n dier als je er twee keer in de week bent. Met de grote dieren maar ook met de kleintjes.”

Soms is zo’n band pijnlijk. Dieren hebben nu eenmaal niet het eeuwige leven. “Deze week hebben we nog een konijntje moeten inslapen. Dat hoort er gewoon bij. Als kind kon ik daar erg verdrietig om zijn, maar nu ben ik het wel gewend.”

Dionne’s familie komen regelmatig langs op de kinderboerderij. “Ze vinden het leuk dat ik hier vaak ben. Zij zijn ook wel van de dieren. We hebben thuis twee konijnen en een kat.”

Nepkoe

Als kinderboerderijmedewerker helpt Dionne ook bij kinderfeestjes. “Dan komen mijn vrijwilligerswerk en opleiding bij elkaar. Dan komt er een groepje kinderen binnen en gaan ze eerst bij de dieren kijken. Daarna begeleiden wij ze bij de spelletjes. Ze kunnen een nepkoe melken, een schaap scheren met scheerschuim, op de foto als schaap en Ezeltje Prik spelen. Daarna gaan we de cadeautjes verstoppen. Dat mag overal. In het hooi, in het kippenhok. Er zijn versierde cakes of knakworstjes en als het kan mogen ze met een ezel wandelen. Altijd gezellig.”

Dionne heeft niet gekozen om als professioneel op de kinderboerderij te gaan werken. “Ik twijfelde tussen de opleidingen paraveterinair en pedagogisch medewerker en heb uiteindelijk voor de kinderen gekozen. Maar op de kinderboerderij werk ik met allebei.”

Dionne begeleidt nu kinderen die op de kinderboerderij komen helpen. “Er is een meisje van 14 dat vaak een dienst met mij meeloopt, Norah. Ze komt al een jaar of drie. Ze doet me aan mijzelf denken. Als we samenwerken herken ik echt de passie die we allebei voor de dieren en het werk hebben.”

Bezige bij op zoek naar een leuke klus? Schiet geen bok, wees er als de kippen en grijp de koe bij de horens op www.westlandvoorelkaar.nl.