Dwingelandij
Dit woord is afgeleid van 'dwingen' en de betekenis ervan werd mij duidelijk via de consequente opvoeding die ik genoot. Zo was dat vroeger. Naarmate we groter werden vonden mijn ouders het niet altijd gemakkelijk ons bij te sturen en dat vind ik begrijpelijk, want goh, kinderen/ pubers kunnen het je moeilijk maken. Ze verdiepten zich echt in de materie. Kennelijk vond vooral mijn moeder de manier waarop kinderen proberen iets bij ouders of vriendjes (m/v) af te dwingen, bij haar eigen kroost onaanvaardbaar. Gelukkig! Al vroeg stelde ze haar grenzen, wanneer zijzelf het gevoel had dat wij iets bij haar afdwongen. Voor correcties was ik gevoelig en daarom heb ik vermoedelijk het woord "dwingen" gezien als een milde manier waarop je je zin kunt doordrijven, zodra ze me ergens – beslist en soms streng, maar vriendelijk – op aansprak: "Nu ophouden, dit is dwingelandij, je weet dat ik daar níet van gediend ben." Ze smoorde wat léék op dwang in de kiem. Mij stemt dat dankbaar. Het creëert nederigheid, een goede eigenschap zegt ook de Dalai Lama. Volgens de Dikke van Dale betekent dwingelandij echter: 'Onderdrukking, tirannie'... Best ernstig.
Tegenwoordig zien we veeleisend en onbeheerst gedrag terug in de respectloze manier waarop jong en oud soms met elkaar of met hulpverleners omgaan. Dat maakt het leven voor ons allen onaangenaam en onleefbaar. Het is dus goed kinderen aan te spreken op dwingelandij en dit gedrag te corrigeren. Anders blijven ze later hangen in kinderachtig drammen en vinden ze alles vanzelfsprekend. Jong geleerd, is oud gedaan. Positief maar beslist wijzen op verbetering maakt vriendelijk, vergroot het vermogen af te wachten. Dankbaarheid en geluksgevoel zijn groter, wanneer je juist goedschiks iets bereikt. Hoe mooi kan dat zijn? Het is nu eenmaal zo dat je in het leven nooit álles naar jouw hand kunt zetten. Door toe te geven onder dwang of geen grenzen te stellen, ontneem je elkaar in feite een gemakkelijke manier om samen onder één dak te leven of samen te werken met anderen, want hoe leuk is het te zien en ervaren dat er harmonie heerst? Een goede opvoeding voorkomt verdriet, bij kind én ouders/ouderen. Gelukkig zijn er vele manieren om je te laten troosten, zoals muziek, de universele taal van jong en oud. Soms kun je dan naar wens je grenzen alsnog verleggen. Dan sta je boven de schuldgevoelens opwekkende machtsspelletjes, waar jong en oud in kunnen uitblinken. Gunsten vragen om milde zachtheid, die voortkomt uit je DNA en instelling als mens. Met correcties bewijs je kinderen een dienst. Consequent zijn is in de opvoeding – ook van honden! – belangrijk om te zorgen dat ze ook later aardig gevonden worden. Houd moed, lach, bid, huil, bewonder. Doe dat in harmonie, dan klinkt alles mooier!