Kleurrijke Cees Kroon overleden
BERGEN - Er zijn van die mensen die je bij toeval tegenkomt en nooit meer vergeet. Zo wandelden mijn vrouw en ik langs het fietspad tussen Groet en Camperduin en kwamen daar toevallig Willem Wittebrood (1924-2015) tegen en zijn vrouw.
Door Kees de Bakker
We raakten in gesprek en wat bleek: hij was net als ik op 20 juli jarig. Reden om deze altijd goed gemutste man op die dag een cadeautje te brengen. Hij werd 90, had wel last van een aneurysma dus het kon zo maar ineens gebeurd zijn. Later las ik een stukje van Jouke Minkema over hem dat hij een buitengewoon hulpvaardige buschauffeur was.
Garry Borst
Iemand die ook altijd het leven van de zonnige kant bekeek was Garry Borst (1924-2016). Hij rust met zijn vrouw Lyda – net als Willem – op de r.k.-begraafplaats in Groet. Garry was meer dan een decennium ons eiermannetje, die vol trots zijn verse bloemkool, andijvie of aardappelen liet zien uit eigen moestuin. Met zijn vrouw had hij een pot vol euromunten die we ruilden tegen een bankbriefje als wisselgeld voor de kopers van onze boeken. 'Hij vond het contact met de eierklanten altijd erg leuk en maakte graag een praatje,' schreef zijn dochter Marian naderhand.
Eiermannetje
Ondertussen moesten wij het zonder eiermannetje doen en goede raad was duur. Tot vriend we de tip kregen dat Cees Kroon (1931) aan de Kleiweg in Camperduin verse eieren had. We maakten kennis met de vrolijke oud-medewerker van Staatsbosbeheer die de eieren in een niet werkende koelkast had staan, met wisselgeld in een plastic doosje. Jarenlang haalden we bij Cees eieren, tot hij ernstig ziek werd en zelfs niet meer op zijn scootmobiel naar Camperduin ging om zijn juttersvrienden te zien. Na een verblijf in het ziekenhuis kreeg hij 24-uurs hulp van een Surinaamse verpleegster. Voor kerst ging het nog redelijk met hem, al werd het minder. Wij vertrokken naar de Oost en kregen na terugkomst een overlijdenskaart van zoon Hans Jurgen en schoondochter Joanne die altijd voor hem gezorgd hadden in het huisje achter hun woonhuis. Hij dronk elke dag koffie bij hen en at er de warme maaltijd. Cees zou 25 februari 88 geworden zijn, maar 28 december zei zijn lichaam dat het genoeg was geweest. Wij missen een vrolijke vriend. Of wij weer zo'n leuk eiermannetje vinden, moeten we afwachten.