Plastic neurose
Sinds we niet automatisch een plastic tasje krijgen bij elke boodschap, vind ik de (plastic) rommel op straat en in de bermen niet afgenomen. Fietsend, wandelend en recreërend Nederland wriemelt naar behoefte iets lekkers uit zijn jas- of rugzak en gooit de lege verpakking ins Blaue hinein. De roep om álle plastic in de ban te doen, wordt luider. Met de vakantie voor de deur wellicht een passend onderwerp. In alle eerlijkheid kan ik u verzekeren, dat er in mijn hele inmiddels best lange leven, nooit zomaar verpakkingsmateriaal op straat belandde. Hooguit eens per ongeluk, omdat het uit mijn jaszak meewapperde. Zodra dat gebeurt, stop ik of stap ik af om het op te rapen, al moet ik er achteraan rennen. Zo deden mijn ouders dat en "zo de ouden zongen, piepen de jongen". Een gouden regel. Kinderen apen je nu eenmaal na… Ze zijn de spiegel, waarin je verplicht moet kijken, leerzaam is dat ??
Inmiddels krijg je vaak in plaats van een plastic tas op verzoek een papieren of kunstvezelachtige tas mee, waarbij ik me dan afvraag: zou dit nu werkelijk het milieu méér besparen dan een plastic tasje, dat ik hergebruik tot het tenslotte eindigt als pedaalemmerzak (dus in plaats van een officiële daarvoor gefabriceerde eveneens plastic vuilniszak…)? Die papieren tas kan ik slechts enkele keren hergebruiken, scheurt en belandt dan tussen het oud papier; die kunstvezeltasjes (ook nog in de mooiste kleuren!) vergaan helemaal nóóit. En wat kost het aan energie en grondstoffen om die dingen in feite voor nagenoeg een paar keer te fabriceren en te vervoeren vanuit Verwegistan?
Soms krijg je een duurzamere jute tas – een mooi, natuurlijk materiaal. Helaas wordt er dan een overdreven hoeveelheid aan winkellogo of tekst dik opgedrukt met – jawel: goedkope verfstoffen. Made in India en/of China? Waar de chemische restanten zó de rivier in geloosd worden? Wordt de aarde dáár beter van, ons milieu? Alleen al de afstand die ze afleggen als "vracht". Op de Waddeneilanden weten ze daar nog héél lang álles van, sinds de storm die containers wegspoelde…
Mensen klagen dat in de supermarkten alles is voorverpakt in plastic: van witlof tot komkommer. Dát plastic belandt gewoon in de vuilnisbak en wordt verwerkt. Het houdt groente soms écht iets langer houdbaar. Dat helpt de voedingsmiddelenconcerns, maar óók de consument, die daardoor minder vaak boodschappen doet en etenswaren weggooit. In biologische winkels is veel nog ouderwets onverpakt. Ik schaf van alles aan, zo nodig in hergebruikte papieren zakjes, behandel bijvoorbeeld een broccoli als een bloem – schuin afsnijden, koel wegzetten in een glas water – was slabladeren (of boerenkool, witlof, andijvie, spinazie, enz.) in koud water, laat ze kort staan in het laatste spoelwater tot ze zich weer volgezogen hebben en knapperig zijn. Even droogdeppen, dan gaan ze in een (bij voorkeur glazen) voorraadbak de ijskast in. Best lang houdbaar, nooit gooi ik iets weg. Je bent even bezig, maar dan héb je ook wat – zonder plasticneurose. Aandacht maakt alles mooier. Van harte een gezonde zomer gewenst!