De kerstboom
Sinterklaas met zijn Zwarte Pieten zijn nog maar net de deur uit om weer lekker uit te rusten in Spanje van alle drukke werkzaamheden en van het vele oeverloos geouwehoer over het wel of geen Zwarte Piet of Kerstmis dient zich weer aan. Ook ik moest eraan geloven. Het was donderdagochtend en bij het ontbijt hadden wij het over wat de dag ons zal brengen. "We gaan de kerstspullen uit de berging halen", riep mijn vrouw enthousiast. "Nu al" antwoordde ik. "Ja, als de koffie op is gaan we aan de gang", klonk het nog enthousiaster. De koffie was op en wij gingen naar de berging. De kerstspullen lagen op een verhoogd zoldertje en om erbij te komen moet je op de stoel gaan staan. De plasticzakken met ballen en piek waren geen probleem maar die brandvrije kunstboom nekte mij bijna. Hij zat in een langwerpige doos die tijdens het eraf halen vast kwam te zitten tussen het plafond en algemene luchtafvoer die door onze berging loopt. Na veel wrikken kreeg ik hem los maar de punt die uit de doos stak maakte mij bijna Koning in het land der blinden. In de kamer werden de ballen met piek en de andere kerstaccessoires uit de plasticzakken gehaald. "Ha, daar is de kerstverlichting, zouden ze het nog doen", vroeg mijn vrouw. Na de stekker in het stopcontact gestoken te hebben klonk er een uitroep van vreugde. "Ze doen het", riepen wij in koor. De kunstkerstboom werd in elkaar gezet, de takken werden keurig gerangschikt en het aanbrengen van de verlichting kon beginnen. Dat dit een kunst op zich is blijkt uit het feit dat die verdomde lichtjes al in de war raken als je ernaar kijkt. Na enige tijd zaten de lichtjes erin en de stekker werd in het stopcontact gestoken. Maar wat een teleurstelling "Ze doen het niet, maar net wel", riep mijn vrouw verbouwereerd. Ik zal u de treurnis besparen maar de boom werd ontmanteld van zijn ballen en piek want er moesten nieuwe lichtjes gekocht worden. Gelukkig is alles goed gekomen, bij ons kan de Kerst beginnen.
Co Backer
jalbacker741@telfort.nl