'Ontzettend mooi en dankbaar werk'
ALKMAAR - Verbaasde gezichten en fronsende wenkbrauwen. Rina Gootjes en Im Harder zijn het inmiddels wel gewend. Als ze enthousiast over hun vrijwilligerswerk bij het Hospice Alkmaar vertellen, vinden veel mensen het vooral knap dát ze het doen, maar moeten er niet aan denken om zelf in een omgeving te werken waar terminaal zieken hun laatste levensfase doorbrengen. Desondanks proberen Rina en Im mensen toch te overtuigen: "Het is ontzettend mooi en dankbaar werk. En wie denkt dat we alleen maar in een wereld van rouw en treurnis verkeren, heeft het mis. Er is volop ruimte voor humor, want soms liggen we dubbel van het lachen."
Toen in 1981 de moeder van Im op 45-jarige leeftijd overleed, werd daar nauwelijks over gesproken. Im: "Dat heb ik altijd als heel onprettig ervaren; alsof je er maar het beste over kon zwijgen. Dat ik nu als vrijwilliger bij het Hospice werk, heeft daar zeker mee te maken. Het is juist fijn om het erover te hebben, om ingewikkelde gevoelens bespreekbaar te maken. Dat had natuurlijk ook met de tijdgeest te maken. Toentertijd werd daar simpelweg anders mee omgegaan dan nu. Als vrijwilliger voer je lang niet alleen serieuze gesprekken over emoties, want vaker zijn het praktische zaken zoals hulp bij de lichamelijke verzorging, een wandelingetje maken, bloemen in een vaas plaatsen of gewoon een gesprek over dagelijkse dingen. Dat is vaak heel eenvoudig, maar wordt zeer gewaardeerd omdat we - zonder op de klok te hoeven kijken - honderd procent aandacht kunnen geven. Ook voor de partner kan dit fijn zijn; die kan even op adem komen en 'gewoon' weer even partner zijn, in plaats van verzorger."
Onder dompelen
Juist dat maakt het werk voor Rina zo bijzonder.
Lees verder op pagina 3.