'Opa!!!!!'
Met een juichkreet worden we voor een flits bezoek ontvangen door onze kleindochters. Met een voorzichtige blik wordt er om de hoek gekeken waar Oma blijft, "want die heeft krukken en een raar been". Vol interesse kijken ze hoe ik uit de auto ga, en op krukken naar binnen loop. Fleurtje van 2 bekijkt mijn been eens goed en vraagt hoe dat gebeurd is. Als onze 2e schoondochter later op de dag langskomt, wordt dat haarfijn uit de doeken gedaan. Sophie van 4 is wat afwachtend in het begin. Ze is stapelgek op me, maar worstelt met het gemis. Nu we er zijn na al die lange dagen van aftellen, worstelt ze met haar gevoel, want we gaan ook weer weg ... Dat is gelukkig snel over na een kietelbeurt en knuffelsessie waar ik alle opgespaarde kusjes even kwijt moet. En dat zijn er nogal wat, de laatste keer dat we elkaar zagen was in oktober. Het is een flitsbezoek deze keer, langer dan 4 dagen kunnen we niet weg zolang het nog vriest 's nachts. Trek daar de heen en terug reis vanaf, de verjaardag van oude Oma, dan blijft er weinig over voor onze kleine meisjes.'s Morgens kijken er 2 verwachtingsvolle koppies om de deur, "mogen we al komen?", en na weer een knuffelstoeisessie gaan ze naar beneden. Van Eddy krijg ik krukken om mee te lopen, ik kan nu rechter opstaan. Ondanks dat ik weinig kan, ben ik knoedel af, en gaan we steeds vroeg naar bed. Manlief vermaakt zich dan nog een poos met informatie over de Oldtimers waar hij aan werkt thuis. We halen op verzoek dik 12 kilo kaas voor Tsjechische vrienden, want daar kan niets tegen op volgens hen…..met gepaste trots kunnen we dat alleen maar beamen….