"Oh Nee, niet weer!"
Het is lekker weer buiten, het lopen gaat steeds beter, dus ga ik in de tuin aan het werk. Alles kan gesnoeid worden, en het laatste onkruid van vorig jaar moet er uit voordat we er straks met de camper op uit trekken. We gaan met Paul zijn jongste zusje lekker even warmte opdoen in Italië, en ik wil de tuin het liefst klaar hebben voor die tijd.
'Het zijn maar spieren, het gaat wel over'
Het gaat lekker, na twee dagen bakken vol snoeisel en onkruid weggewerkt te hebben hoef ik alleen nog maar het laatste stukje van de nieuwe tuin als ik besluit om hout te gaan hakken voor de kleine kachel in de huiskamer. Ondanks het mooie weer stook ik die elke dag.
Als ik het tweede blok wil kloven blijft dat aan mijn bijl hangen. "Hé, verdorie", mopper ik, en met een paar ferme klappen is het gedaan met het weerbarstige blok. Mijn rug protesteert tegen deze extra belasting, maar ik deed dit dagelijks voordat ik mijn enkel brak, dus dat loopt wel los denk ik optimistisch. 's Avonds voelt het niet lekker, maar ik verwacht na een goede nachtrust de volgende morgen weer aan de gang te kunnen gaan.
Helaas denkt mijn rug daar totaal anders over, de volgende morgen voel ik het er zo in zakken en strompel ik door het huis heen. Manlief kijkt me verbaasd aan en vraagt: "Wat heb jij nou?" "Mijn rug", mompel ik, om direct maar op zoek te gaan naar mijn krukken. "Niet weer he? " denk ik nog, maar ik ben inmiddels 3 dagen en veel gekreun verder. Er zitten warmte pleisters op mijn rug, ik doe voor het opstaan rek oefeningen die manlief ooit van de fysio gekregen heeft, slik pijnstillers en vervloek mijn opspelende rug.
Bewegen
Ik wil zo graag vrij kunnen bewegen op vakantie, ben het niks kunnen zo spuugzat ... Als manlief lief opmerkt dat ik wel in de lappenmand zit de laatste tijd, en me vervolgens een dikke knuffel geeft, stromen de tranen rijkelijk…."Het zijn maar spieren" houd ik mezelf voor, " het gaat wel over", " koppie op meis".
Ik dacht dat ik een eindeloos geduld had, maar na 6 weken niks kunnen doen is dat kennelijk op.
Tanja Noppers
Wilt u reageren? Dit kan via: paulnoppers@gmail.com