Stamppot
Het lijkt nu echt te gaan gebeuren. Heerhugowaard en Langedijk gaan samen.
Hopelijk verloopt het hutselen van beide gemeenten zonder al te veel haarkloverijen. Het goede voornemen kan altijd nog in het water vallen of zelfs omvallen. De grootste kloof is immers het kanaal Omval- Kolhorn, scheiding tussen Noord en Zuid, de Dijkers en de Waarders. Dus morgen met zijn allen braaf gaan stemmen voor het waterschap. Welke kant behaalt de meeste stemmen? De dijkgraaf kan eventueel bemiddelen bij Dijkse en Waardse twisten. Gelukkig is de huidige brug stevig verankerd. Niet van Alkmaarse makelij dus. Het zou me overigens niet verbazen wanneer er later toch nog ergens een Lange Hugodijk verschijnt.
Sowieso heeft Langedijk de beste papieren voor de hutspot. Die eigenheimers van de Langedoiker klei hebben heel wat voeten in de aarde. Om te beginnen verbouwen ze al jarenlang op traditionele wijze de allereerste aardappel van het jaar. Eersteling genaamd oftewel Langedijker muis. Er is zelfs een wandelroute aan gewijd: Eerstelingenpad. Samen met de bergen (boeren-) kolen beschikt Langedijk dus over alle ingrediënten voor een overheerlijke stamppot. Jammer genoeg zit Heerhugowaard daar voor spek en bonen bij met hooguit een plakje worst van de keurslager. Voorts is er nog de Broekerveiling waar ze geen knollen voor citroenen verkopen. En, alsof het nog niet genoeg is, heeft een groot deel van de Langedijker bevolking de Broek aan. Dat was waarschijnlijk voor Heerhugowaard destijds de reden om de broekriem zelf eens stevig aan te halen. De nieuwste wijk werd namelijk als Broekhorn gedoopt. Een duidelijk vorm van plagiaat dus. Maar ja, zoals de Waard is, zo vertrouwt hij zijn gasten.
Tot slot: mocht de fusie onverhoopt stuk lopen dan zijn er altijd nog de duizend eilandjes om in alle eenzaamheid de wonden te likken. Wat ze daar eten? Stamppot!
©Tom van Rossum