Sensatie in de Hugohopper
'Zeg Arie, erger jij je ook zo aan al die zweverige kreten? Zo zegt mijn vrouw steeds dat ik mijn grenzen moet bewaken. Ze vertelt er alleen niet bij hoe dat moet. Een douaneambtenaar aanstellen? Politieagent? Of een uitsmijter?'
'Het is wel toevallig, Jopie, dat jouw grenzen altijd gesloten zijn als het op betalen aankomt! De laatste keer moest ik alwéér voor jouw biertjes dokken.'
'Daar weet ik niks meer van, Arie. Misschien voelde ik mij toen helemaal Zen!' 'Wat een gebazel! Dronken, zal je bedoelen. Tegenwoordig moeten we alles en iedereen maar omarmen. Zelfs een wanbetaler. Getver! Ik heb al meer dan genoeg aan mijn vrouw. En nu we toch aan het neuzelen zijn, jij had vorig jaar toch een psychisch probleem, Jopie? Je moest dat een plekkie geven van die psycholoog, zei je toen. Weet je dat plekkie eigenlijk nog te vinden?'
'Sorry Arie, ik heb me suf gepiekerd! Kennelijk had ik het te goed verstopt.'
'Hoe kan je nou een probleem oplossen dat je meteen moet verstoppen? Raar advies van die man. Heb je het soms begraven in je tuin? In de schoorsteen gestopt? Onder je matras? Op de maan?'
'Arie, hou nou op! Ik zeg toch dat ik het niet weet! Heb laatjes opengetrokken, op zolder gezocht, de kelder overhoop gehaald. Slapeloze nachten had ik ervan. En trouwens, het was geen man maar een vrouw.'
'Waarom vraag je háár dan niet wat je probleem was? Zij heeft vast nog aantekeningen bewaard, Jopie.. Jopie.. wat kijk je vreemd…'
'Stil! Het probleem schiet me ineens te binnen. Jouw vrouw, Arie. Het was jouw vrouw! Ik was verliefd op haar…'
'Oh, maar dat wist ik al lang, Jopie. Gelukkig kan mijn vrouw geen geheimen bewaren.'
©Tom van Rossum