Plein
Het jaar 2019 is voor mij het jaar van het plein. In Heerhugowaard kennen we het Stadsplein, maar kent u ook pleinvrees? Zomers kwam dat bij mij wel eens opzetten. Wie kon mij garanderen dat als ik over ons mooie lege Stadsplein liep, er niet binnen in het huis van de gemeente aan de knoppen zou worden gedraaid om de fonteintjes te laten spuiten.
Het kaping-alarm op Schiphol staafde mijn vrees. In Heerhugowaard, of all places, zou toch ook zo maar iemand de 'knop' niet kunnen weerstaan. Ook al kan ons plein wel wat bruisender worden, ik zou daar zelf niet graag het lijdend voorwerp voor willen zijn. Bovendien was 2019 al nat genoeg.
'Het leek wel of Nederland in zeven sloten tegelijk liep'
Ik weet niet of het nou door die nattigheid kwam of niet, maar een feit is wel dat het leek of Nederland in zeven sloten tegelijk liep. Het Malieveld liep keer op keer vol met demonstranten. Boeren, bouwers, buitenlui, onderwijs, zorg en veiligheid; allen dienaars/doeners voor ons welzijn moesten zich laten horen.
Heerhugowaard liet zich ook niet onbetuigd. Op 6 november werd ons Stadsplein omgetoverd tot een klein Malieveld. Heel het onderwijsveld demonstreerde voor 'Toprioriteit'. Terwijl in Den Haag de regering maar niet kon beslissen of een snelheidsverlaging van 130 naar 100 niet een te groot offer zou zijn, trok het onderwijsveld gewoon met de benenwagen naar het plein. Ook al zijn we ingepolderd en uit de klei getrokken, er komt een tijd dat je het polderen achter je moet laten en de stoute schoenen moeten worden aangetrokken.
Tot zover 2019. Nog een paar nachtjes slapen en dan hebben we het feest van het licht en vrede op aarde en laten we daar nou ook eens duurzaam mee omgaan. Lekker lang laten duren. Van mijn part een heel jaar duurzame vrede en luisteren. 'Listen tot the Music' (Doobie Brothers, 1972)