Uno, ocho, ditzo, ties
Het is wat aan de late kant als ik mijn kleinzoon van vier naar de onderbouw op school breng. De grote boodschap die hij moest doen vertraagde mijn schema en ach als vierjarige moet dat toch kunnen.
Als hij is binnengekomen, bij de juf, zitten alle kinderen in de kring en wordt er volmondig geteld. Het begint bij een, twee, drie en dat tot tien. Vervolgens gaat het verder in het Engels: one, two, three enzovoort. Dan in het Duits: eins, zwei, drei... Het gaat verder in het Frans: un, deux, trois... Ik weet niet wat ik hoor als ook het Spaans erachteraan komt: uno, dos, tres, quatro...
Mijn kleinzoon telt mee met de groep en ik merk dat dit een alledaags terugkerend ritueel is. Wat stoer! Ik ben in een hoekje van de gang even blijven luisteren. Dit was voor mij uniek maar ook heel grappig. Toen ik hem later weer ophaalde vertelde ik dat ik er graag een poosje bij had gebleven, zo genoot ik er van. Hij antwoordde: "Oma, dan had je ook juf moeten worden."
Ik zei: "Dat is inderdaad zo, maar wie moet er dan op jou passen als mama werkt? Want juffen moeten eerder op school zijn en komen veel later thuis." Ja, daar had ie even geen oplossing voor, maar wat mij betreft blijft het lekker zo. Genieten van die kleine momenten, die heerlijke glunderende, wijze koppies. En ook ik tel nu samen met hem in het Spaans: cinco, seis, siete, ocho, nueve, diez. Gaaf!
Janet