'Geluk geef je door'
door Isa Born
Ik werk bij een huisartsenpraktijk en in een hospice. Dit levert mij veel inspiratie heb, die ik met de lezers wil delen.
Een hardwerkend echtpaar. Jarenlang stonden zij op de markt. Hun jonge jaren waren inmiddels voorbij. De kinderen hadden hun vleugels uitgeslagen. Weer of geen weer, nooit lieten zij verstek gaan. Tot één jaar geleden. De mevrouw werd ziek en moest intensieve behandelingen ondergaan. De meneer leed mee. Hun kraam bleef enige weken leeg. Toen de meneer weer terug was, besloot ik dat hij wel iets positiefs kon gebruiken. Terwijl ik informeerde hoe het met zijn vrouw ging, overhandigde ik hem een bosje kleurige roosjes. In ruil daarvoor kreeg ik ongevraagd een uitgebreid operatieverslag.
Mevrouw vertelde mij dat zij gedurende de wintermaanden afwezig zouden zijn. Ik schrok. Deze keer ging het niet om de mevrouw maar om de meneer. De jaren gingen tellen. Het zware werk en de vele zorgen hadden hun tol geëist. Tijd voor een time-out. In het voorjaar er weer fris en fruitig tegenaan. Een verstandig besluit.
Ik rekende af en stopte de boodschappen in mijn rieten mand. De mevrouw liep naar de auto en kwam met gesloten hand terug. Hierin zat duidelijk iets verborgen. Zij pakte mijn open hand en gaf dat door wat ik haar een jaar geleden had toegewenst. Ik opende mijn hand . Daarin rustte een klein gelukspoppetje. Twee minuscule houten bolletjes op elkaar gelijmd, verbonden door een rood koordje. Op het tweede bolletje, dat net iets groter was dan het eerste, zat op 'borsthoogte', een piepklein hartje geplakt. Een groots gebaar verpakt in een heel klein poppetje.
Ik bedankte mevrouw hartelijk en liep nog even naar de meneer om hem het allerbeste te wensen. Want geluk geef je door!