Mayonaise
We staan op Schiphol. Zijn oude koffers zijn veel te zwaar bevonden en dus moeten we uitpakken.
Kinderspelletjes, kleding en een paar flessen mayonaise liggen verspreid over de vloer. Met een lichte zucht overhandigt hij een aantal kledingstukken en een paar zware laarzen aan zijn vriend. En dan klikt de koffer dicht. De twee koffers zijn nog geen twee tientjes waard, maar voor hem bevatten zij een wereld. De afgelopen zes jaar zorgvuldig samengesteld voor zijn vrouw en kinderen.
Overlevingsstand
Een jaar heeft hij bij Stem in de Stad gewoond, geleefd, gegeten, gewerkt, gezorgd, gehuild en gelachen. Sterk verzwakt, vol achterdocht en met zijn gedachten in de overlevingsstand, zo leerde ik hem kennen. We spraken over opties voor de toekomst.
En over zijn gezin, dat tijdens hun vlucht in een ander land terecht kwam. Over zijn vrouw op wie hij al sinds zijn tienerjaren verliefd is. Over zijn kinderen, van wie de jongste pas geboren werd na zijn vertrek. Over zijn academische opleiding.
Over het land waar hij vandaan komt en waar hij over droomt, maar uit angst nooit meer naar terug zal keren. En steeds vaker zie ik een glimp van de intelligente, sterke persoonlijkheid die verstopt zit in de man die al zes jaar in een wachtstand staat.
Berusting overwint
Een rechtszaak wordt zorgvuldig voorbereid en gewonnen. De overwinning is helaas niet genoeg voor een verblijfsvergunning en een definitieve afwijzing volgt. De uitkomst is verdrietig en frustrerend maar een gevoel van berusting overwint. Hij heeft er, voor zijn gevoel, alles aan gedaan en is nu klaar voor plan B.
Al onze volgende gesprekken gaan over dat plan B. We treffen de voorbereidingen om hem naar zijn gezin te laten afreizen. Geen makkelijke taak, want ook zij verblijven op een onzekere plek. Met behulp van een aantal gedreven vrijwilligers, de nodige medische voorbereidingen en geldige reisdocumenten lukt het.
En nu staan we dan op Schiphol. Met twee koffers met hierin herinneringen aan zes jaar in Nederland: cadeautjes, lesmateriaal voor zijn kinderen, een uitgewerkt bedrijfsplan en oh ja… een paar flessen mayonaise.
Vilja Machgielsen, Coördinator Ongedocumenteerden