Mijn opa
Het was altijd stil die vierde mei.
Mijn opa vertelde dan van de strijd.
Dat deed hij jaarlijks, hij kon het weten. Hij was er immers vijf jaar bij en maakte deel uit van die tijd
had zelfs in het verzet gezeten.
Ik? ik was jong en onbedorven
wist niets van oorlog, angst en geweld. Maar kan nu zeggen dat ik daar was
Opa heeft mij van dat leed verteld.
Ik herdenk dus jaarlijks al die keren, al is die oorlog van opa allang voorbij
hij heeft mij één ding kunnen leren: oorlog, da's dus niks voor mij!
Gewonde soldaat
Geef mij de stilte na de strijd
Laat rust het onweer stillen
Raak mijn angsten nimmer kwijt
Hoe graag ik dat ook zou willen..
Zie kameraden en hoor hun lijden hulp'loos
Slaat het noodlot toe
Moedeloos van het lange strijden
Sluit ik de ogen, voel me moe toe,
Laat vrede eindelijk tot ons komen
Nu, morgen, vrede voor altijd
Laat ons in vriendschap dromen
Gelukkig samen
Tot in de eeuwigheid!
Ben Wansink