Aardbei
De oogst van onze aardbeien was de afgelopen weken zo groot, dat we na het maken van jams en het weggeven aan buren, kennissen en familie tenslotte overgingen tot verkoop aan de weg. Winkeltje spelen heeft iets vrolijks: je hebt van iets teveel en je wilt het verkopen. Maar winkeltje spelen is ook gedoe. Die aardbeien komen niet vanzelf aan de weg en er is nog iets: je wordt kritisch. De rode vruchten in je moestuin worden namelijk koopwaar en je wilt de voorbijganger enkel je allerbeste zomerkoninkjes aanbieden. Aardbeien met een zuigkuil van slakken, een bruin plekje of aangepikt door een lijster of met al te veel zand eraan vallen af. Die gaan onverbiddelijk met een boog over het hek naar de kippen, u weet wel, mijn drie Leghorns die het uitstekend maken en nog altijd supergoed leggen: ja, ja, nog altijd drie eitjes per dag. Een klein smetje is wel, dat hun veren smoezelig blijven. De hoop dat het verenkleed van het drietal melkwit zou opkleuren heb ik opgegeven. Het zullen hun genen zijn. Goed, terug naar de aardbeien. Het plukken doe ik geknield; op rubberen kniebeschermers van de stratenmaker schuif ik langs de rijen aardbeiplanten en vul voormalige groene plastic vleesbakjes van de Deka. Die groene vleesbakjes hebben we speciaal voor de gelegenheid gespaard. Na het plukken volgt het wegen. Dat doe ik met een wit plastic keukenweegschaaltje onder het afdak, ik weeg ze af tot ruim een pond. Daarna volgt de prijsbepaling. 'Onbespoten aardbeien,' schrijft mijn lief met een zwarte viltstift op een rood stukje Engels karton, dat ze met plakband in de hoek op een kleine tafel bevestigd. Ik ben blij dat ze me assisteert. Ze schrijft erbij: € 2 per bak en brengt de handelswaar naar de weg. Zelfbediening.
Tussen de vijf bakken verse aardbeien zet ze een emaillen busje met een afneembare deksel voor het geld. Vanwege de zon zetten we er een parasol bij, door de heldere roodgeelblauwe nylonstof valt ie op in de straat. En het werkt, ons winkeltje loopt als een trein, dagenlang!
En van de tientallen anonieme kopers speelt er maar ééntje vals. Die eet nu ergens een pond verse aardbeien voor maar 20 eurocent.